دو فضاپیمای جدید ناسا برای بررسی پیشینه‌ی منظومه‌ی شمسی
فضاپیمای لوسی و سایکی، به دنبال جستجوی گذشته‌ی منظومه‌شمسی در سیارکها خواهند بود.
اخیراً، پس از اعلام مأموریت‌های اکتشافی در پیش‌رو، سازمان ناسا از دو مأموریت اکتشافی جدید برای بررسی پیشینه‌ی بسیار ابتدائی منظومه‌شمسی رونمایی کرد. دوره‌ای در حدود ۱۰ میلیون سال بعد از اینکه هیدروژن و هلیوم در خورشید شعله‌ور شد. این دو مأموریت با نام‌های لوسی و سایکی، به‌وسیله‌ی تجزیه و تحلیل چندین سیارک فلزی شناور در کمربند سیارکها و مدار سیاره‌ی مشتری، گذشته‌ی منظومه‌ی ما را با دقت آشکار خواهند کرد.
لوسی یک سفینه‌ی فضائی رباتیک است، که ناسا را در دست‌یابی به موفقیت درمأموریت‌های جدید، در زمان پرتابش در اکتبر سال ۲۰۲۱، یاری می‌کند. پیش‌بینی می‌شود، که فضاپیمای لوسی، تا سال ۲۰۲۵ به سیارک‌های اصلی برسد و چند سال به بررسی شش سیارک در حوالی مشتری می‌پردازد، که در دو توده متفاوت واقع در مدار مشتری، به دور خورشید در گردش هستند.
بخاطر اینکه تروجان‌ها، باقی مانده‌ی مواد ابتدایی منظومه‌شمسی هستند، سیاره‌های بیرونی را شکل دادند. هارولد اف لویزن، مدیر تحقیقات ماموریت لوسی این‌گونه توضیح می‌هد: «آنها سرنخ‌های اساسی برای کشف اسرار پیشینه منظومه‌شمسی هستند. لوسی ورژن‌های به روز از ابزارهای علمی رالف و لوری را با خود حمل می‌کند و از تکنولوژی جدیدی برای پرتاب در نیمه‌ی دوم سال ۲۰۱۶ استفاده می‌کند.»
چند سال پس از پرتاب لوسی، فضاپیمای سایکی سفر خود را در سال ۲۰۲۳، به سمت سیارک‌های غول‌پیکر فلزی، که به سایکی-۱۶ شناخته می‌شود، آغاز می‌کند. سایکی-۱۶ که از آهن و نیکل ساخته شده است، در مداری سه برابر دورتر از محور زمین به خورشید، به دور خورشید خواهد چرخید. سایکی-۱۶ به عنوان تنها شئی شناخته‌شده از این نوع در منظومه‌ی شمسی است. لیندی الکین تانتن، مدیر تحقیقات ماموریت سایکی، می‌گوید: «این تنها راهی است، که بشر می‌تواند هسته یک سیارک را مشاهده کند، ما در مورد ماهیت درونی سیارکها، به واسطه‌ی شناخت لایه بیرونی آن، شناخت‌هایی پیدا می‌کنیم. فضاپیمای سایکی، در سال ۲۰۲۵، پس از چرخش به دور مریخ، در سال ۲۰۳۰ به سیارک مورد نظرخواهد رسید.
