رمان عجیب کشتی تایتانیک

نویسنده تایتان پیشگو بود؟

رمان کوتاهی با عنوان «پوچی» که توسط مورگان رابرتسون نویسنده آمریکایی در سال ۱۸۹۸ و ۱۴ سال پیش از غرق شدن تایتانیک نوشته شده بود، مشابهت های بسیاری با این رویداد دارد.

مشابهت های داستان نقل شده در این کتاب با غرق شدن کشتی تایتانیک این مشابهت ها از این قرار است :

نام : در کتاب «پوچی» کشتی که به عنوان بزرگترین کشتی در نوع خود تا آن روز توصیف شده، تایتان نام دارد.

اندازه: این دو کشتی یک اندازه هستند و تایتانیک تنها ۲۵ متر از کشتی تایتان بزرگتر است.

زمان: هر دو به عنوان کشتی غرق نشدنی توصیف شده اند، اما با برخورد با کوه یخ در نیمه آوریل زیر آب فرو می روند.

امنیت : با وجود داشتن هزاران مسافر در عرشه، هر دو کشتی به تعداد کافی قایق نجات ندارند.

هر چند این مشابهت ها می تواند مو بر تن انسان راست کند، اما آیا واقعا رابرتسون نویسنده‌ای عالم به عالم غیب بود؟

به گفته پل هیر احتمالا این‌طور نبود. این استاد دانشگاه ویلفرد لوریر می گوید با بررسی زندگینامه نویسندگان دیگر نیز می توان به چنین مشابهت هایی دست یافت.

این محقق دانشگاه می گوید: نویسنده این کتاب کسی بود که بارها درباره مسایل دریایی کتاب نوشته بود. او دریانوردی با تجربه بود و کشتی‌هایی در ابعاد بسیار بزرگ را دیده بود و می توانست احساس کند که چه خطراتی می‌تواند در صورت برخورد یکی از این کشتی‌ها با کوه یخ به وجود آید. احتمالا تجربیات زندگی واقعی رابرتسون برای او عناصر لازم برای نوشتن کتابی درباره یک فاجعه دریایی را فراهم کرده بود.

در عین حال این رمان کوتاه تنها بر تایتان تمرکز ندارد و داستان اصلی آن بر افسر دریایی تایتان تکیه دارد که پس از این رویداد به خدا پناه می برد و به این ترتیب می‌تواند قدرت لازم برای کنار آمدن بر غرق شدن مسافران و کشتی تایتان را به دست آورد. او یک ماجرای فرعی جالب نیز خلق کرده و آن مبارزه یکی از قهرمانان ماجرا در حمله یک خرس قطبی به یک بچه است که او موفق می‌شود جان بچه را نجات دهد.

پس از غرق شدن کشتی تایتانیک گروهی رابرتسون را به عنوان یک «نهان بین» خواندند که این مساله با مخالفت خود او روبه رو شد و او این عنوان را نپذیرفت. او در جواب این تجلیل گفته بود «نه، من می دانم چه نوشته ام، فقط همین.»

کشتی تایتانیک در تاریخ ۱۴ آوریل (۲۵ فروردین) پس از برخورد با یخ های قطبی سوراخ شد و در مدت کوتاهی به ته آب فرو رفت. با وجود کشتی های نجات متعدد، بسیاری از آن‌ها خالی ماندند و بسیاری از سرنشینان این کشتی نتوانستند نجات پیدا کنند.