فرازمینی ها و نیروگاه برق در تمدن های دور – آیا انسان ها در گذشته الکتریسته داشتن؟

برسی حقیقتی بسیار بزرگ در مورد تولید انرژی توسط موجودات فرازمینی

 

بزرگترین تمدن های دنیای باستان از نیروی الکتریسیته استفاده میکردند الکتریسیته، یکی از آن چیزهاییست که به نظر میرسد تمدن های باستان به روش هایی آن را تحت کنترل درآورده بودند که ما هنوز قادر به درکش نیستیم .

میکروویوهای تولید انرژی که در هرم بزرگ گیزه ایجاد میشدند سوال این نیست که آیا آنها از برق یا نیرویی خاص استفاده میکردند یا نه بلکه مساله اینست که آنها از کجا علم تولید این نیرو را فراگرفته اند؟

 

و یک شبکه انرژی بیسیم که کره زمین را احاطه کرده است این نیروی کیهانی توسط فرستنده ای برای این موجودات آسمانی ارسال میشد آیا خود نیاکان باستانی ما میتوانستند توانایی ایجاد و کنترل این نیرو و مدیریت آنرا داشته باشند؟

و اگر چنین است، این دانش پیشرفته از کجا بدست آنها رسیده؟ این گواه نوعی فعل و انفعال اتمی است و آنچه ما امروز میبینیم، باقیمانده یکی از نیروگاه های باستانی است که مورد استفاده فرازمینی ها قرار میگرفته است.

میلیونها نفر در سراسر دنیا بر این باورند که ما در گذشته با موجودات فرازمینی ملاقات داشته ایم چه میشود اگر اینطور باشد؟

آیا براستی بیگانگان باستانی در شکل دادن تاریخمان موثر بوده اند؟

و چه اسراری از منابع انرژی باستانی را میتوان در این نیروگاه های بیگانه کشف کرد؟

 

در محل های باستانی سراسر دنیا شاهد شاهکارهایی مهندسی هستیم که بیشتر باستان شناسان معتقدند با نیروی بردگان و ابزارهایی ساده ساخته شده اند .

دلیل اینکه من متقاعد شده ام در این بناهای سنگی از تکنولوژی ای پیشرفته و پیچیده استفاده شده این است که اگر به یکی از معادن سنگ امروزی برویم و نگاهی به مجموعه ماشین آلات متنوعی که برای انجام همان کارها مورد نیاز است  بیندازیم، کاملا مشهود است که این ماشین ها بسیار عظیم هستند بیشتر آنها، ماشین هایی قوی و یا ماشین هایی برقی هستند .

و اگر توضیح اصلی باستان شناسان در اینباره این است که تمام این مصالح با چکش و تیشه تهیه شده اند شرمنده….. من اصلا قانع نمیشوم.

معابدی هستند که با استفاده از بلوک هایی ساخته شده اند که هریک از آنها بین ۵۰ تا ۲۰۰تن وزن دارند این بلوک ها برای مردمی که نه چرخ دارند، نه قرقره دارند و هیچ تجهیزات و امکاناتی برای جابجایی این بلوک ها ندارند بزرگتر از آن است که فقط با نیروی دست جابجا شوند و این برای من، معمایی محسوب میشود که باید پاسخ آن پیدا شود حال پاسخ، تکنولوژی ای باشد که ما قدرت درک آن را نداریم یا اینکه فرض کنیم نیرویی خارجی به آنها کمک کرده

اما آیا نیروی انسان به تنهایی توانایی ساخت چنین شاهکارهای معماری را دارد؟

یا در ساخت این عجایب مهندسی به چیزهای بیشتری نیاز است؟

در منطقه Stone Valley معدن Materials Riverside واقع در کالیفرنیا

 

یک سنگ گرانیتی یکپارچه به وزن تقریبی ۳۱۰تن آماده شده تا پس از طی مسافتی حدود ۱۶۰کیلومتر در نمایشگاهی در موزه هنر لس آنجلس مورد استفاده قرار گیرد.

کارگران بیش از ۱۰۰موسسه خدماتی، جرثقیلی ۶۳۵تنی تراکتور-تریلری با ۴۴ محور و قدرت بیش از ۲۴۰۰اسب بخار برای جابجایی این سنگ مورد نیازند.

بلند کردن این سنگ از روی زمین و قرار دادن دوباره آن بر روی زمین باید به صورت هیدرولیکی انجام شود که خود اینکار به شکلی باورنکردنی سخت است.

همچنین علیرغم ساخت شاه تیرهایی پولادی در زیر آن و همچنین قرار دادن ۲۰۸چرخ در زیر این شاه تیرها و درعین حال با داشتن یک موتور پیش ران که سنگ را از جلو میکشد و یک موتور پیش ران دیگر که از عقب آن را به سمت جلو هل میدهد.

و با تمام این تمهیدات نهایتا سرعت جابجایی این سنگ از ۸ کیلومتر در ساعت تجاوز نکرد این سنگ که “جرم شناور” نامیده میشود با توجه به استانداردهای امروزی ساخت و ساز، پروژه ای عظیم تلقی میشود.

اما در مقایسه با بسیاری از بلوک های یکپارچه ای که توسط معماران باستانی جابجا شده اند بسیار کوچک است

از نظر من، تقریبا غیرممکن است که سنگی ۳۴۰تنی را بدون استفاده از تکنولوژی مدرن از روی زمین بلند کرده و جابجا کنیم و اگر چنین امری را قبول کنیم، خودمان را احمق فرض کرده ایم .

من… من…. من هیچ تصوری در اینباره ندارم فکر کردن در اینباره هم احمقانه است اجداد ما چطور توانسته اند بلوک های سنگی یکپارچه ای که اندازه بعضی از انها تا ۵ برابر “جسم شناور” بوده را بدون کمک گرفتن از ماشین آلات پرقدرت جابجا کنند؟

محققان اعتقاد دارند که تمدن های باستانی نه تنها در جابجا کردن این بلوک ها بلکه در بریدن آنها هم از نوعی نیرو استفاده کرده اند و مدرک اثبات این فرضیه را میتوان بر روی سطح صخره ای دور افتاده که در کوهستان آند مدفون شده یافت اُلانتیتامبو – پرو دیوارهای این قلعه کوهستانی باستانی، داستانی را روایت میکنند که بعضی کارشناسان آن را باور دارند: اینکه هزاران استاد کار با دقتی اقدام به برش و شکل دادن سنگی یکپارچه در دل کوه کرده اند که امروزه تنها با دقت ابزارهای تراش بسیار قوی قابل مقایسه است .

ما قعطات عظیم مکعب شکلی از جنس آندزیت را پیدا کردیم که بسیار سفت و سخت بودند و با چنان دقتی از کوه جدا شده بودند که نتوانستیم حتی یک خراش بر روی سطح آنها پیدا کنیم.

لبه های این سنگ ها نیز اصلا تیز نیستند و کاملا صیقل خورده اند هیچکس نمیتواند توضیح دهد که اینکار چطور انجام شده است .

توانایی جفت کردن و کنار هم چیدن سنگ هایی که هرکدام چندین تن وزن دارند به شکلی که حتی یک تار مو هم از بین آنها رد نشود، ربطی به میزان تلاش صرف شده یا ساعات کار انجام شده ندارد.

بلکه این امر مرتبط با تکنولوژی است این کار کاملا دقیق و بی عیب انجام شده و این دقت نه تنها مربوط به قطعات کوچک سنگ است بلکه بلوک های سنگ چند تنی هم با همین دقت چیده شده اند .

من اعتقاد دارم که اُلانتیتامبو شاهدی است از یک تمدن انسانی واقعا پیشرفته بر روی زمین که هم جهانی بوده و هم به ابزارهای برقی دسترسی داشته اند.

اما اگر اجداد ما واقعا از ابزارهایی پیچیده که با نوعی نیرو کار میکردند استفاده کرده باشند آیا ممکن است این تکنولوژی به غیر از بریدن و جابجا کردن سنگ ها کاربردهای دیگری هم داشته است؟

ادامه دارد…