قبرستان دانشگاه می‌سی‌سی
محققان اعلام کردند که احتمال دارد اجساد هفت هزار بیمار سابق اولین مؤسسه‌ی روانی می‌سی‌سی‌پی در زیر دانشگاه می‌سی‌سی‌پی و حیاط مرکز پزشکی این دانشگاه مدفون شده باشد. مرکز روانی ایالت می‌سی‌سی‌پی که در سال ۱۸۵۵ میلادی تکمیل شد، میزبان بیش از ۳۵ هزار بیمار در بین سالهای ۱۸۶۵ و ۱۹۳۵ بوده است؛ هزاران تن از این بیماران سرانجام در گورستان این مرکز در کنار مذهبیون، فقرا و سایرین دفن شدند. این قبرها به‌مدت چندین دهه به‌دست فراموشی سپرده شده بودند تا اینکه کارگران در سال ۲۰۱۳ اکتشاف شگفت‌انگیزی انجام دادند. در حین ساخت گذرگاهی در محوطه مرکز پزشکی دانشگاه می‌سی‌سی‌پی، یکی از کارگران موفق به کشف گور بدون نشانه‌ای شد که به یکی از بیماران روانی تعلق داشت.
یک سال بعد زمانی که کار ساخت و ساز پارکینگ در کنار دانشکده‌ی دندانپزشکی این مرکز پزشکی آغاز شد، هزار تابوت دیگر نیز پیدا شد؛ اما این آمار زمانی رو به افزایش گذاشت که اسکن‌های راداری، مسئولان را به این وا داشت که از وجود بیش از دو هزار گور گزارش بدهند. اکنون برآوردهای جدید نشان می دهد که نزدیک به هفت هزار جسد در محلی به وسعت هشت هکتار دفن گردیده و بر این تعداد نیز افزوده می‌شود. جابجایی محترمانه این ساکنان سابق مرکز روانی نیز به هزینه‌ی بالایی نیاز دارد.
نبش قبر و دفن مجدد هر جسد به هزینه‌ای بالغ بر ۳۰۰۰ دلار آمریکا نیاز دارد، لذا مسئولان مبلغ تقریبی ۲۱ میلیون دلار را برای جابجایی اهل قبور در نظر گرفتند. اما اکنون محققان امیدوارند این فرآیند را خودشان مدیریت کنند و از فرصت لازم برای مطالعه و گرامیداشت تاریخ مرکز روانی ایالت می‌سی‌سی‌پی بهره ببرند؛ زیرا آنان نبش قبر را به‌صورت درونی انجام می‌دهند.
«مولى زاکرمن»، مردم‌شناس از دانشگاه ایالت می‌سی‌سی‌پی گفت: «این گورستان منبع منحصربه‌فردی برای می‌سی‌سی‌پی محسوب می‌شود، چرا که می‌تواند این ایالت را به مرکز ملی آثار تاریخی مرتبط با سلامت در دوره‌ی پست مدرن تبدیل سازد.» زاکرمن به همراه گروهی از باستان‌شناسان، مورخان و سایر محققان نهادی را به‌وجود آورده که «AHRC» یا کنسرسیوم تحقیقات مرکز روانی نامگذاری شده است؛ این نهاد امید دارد تا اطلاعات بیشتری در خصوص تاریخ این مرکز روانی به‌دست آورد. به پاس حمایت‌های «دوروتا دیکس» معروف به فرشته تیمارستان، مرکز روانی ایالت می‌سی‌سی‌پی در سال ۱۸۵۵ میلادی با این هدف تاسیس شد تا راه انسان دوستانه‌تری برای درمان افراد مبتلا به بیماری‌های روانی ارائه نماید؛ در آن زمان، بیماران روانی در زندان یا سیاهچال نگهداری می‌شدند و یا دست و پایشان را بسته و در اتاقی می‌افکندند. علی‌رغم جاه‌طلبی‌های مرکز روانی ۱۷۵ هزار دلاریِ جدید، شرایط بغرنجى حکمفرما بود؛ یعنی بیست درصد از افرادی که در ۲۲ سال نخست وارد این مرکز شدند، در همانجا جان باختند.
این تیمارستان در اوج کارش میزبان شش هزار بیمار بود؛ کلیسا، مدرسه و چندین خانه مخصوص در این مرکز ساخته شده بود. اما پس از گذشت هشتاد سال و زمانی که بیش از ۳۵ هزار بیمار مورد پذیرش قرار گرفتند، تیمارستان بسته شد؛ بیماران هم به بیمارستان جدید ایالت می‌سی‌سی‌پی انتقال یافتند. گرچه گورها بر سر جای خود باقی ماندند؛ ولی به دست فراموشی سپرده شدند و عملیات ساخت و ساز بر روی آنها انجام شد. «لوک لمپتون»، پزشک محلی که در خصوص تاریخ تیمارستان نکاتی را به رشته‌ی تحریر در آورده و اظهار داشت: «در اصل، این بیماران دو بار فراموش شدند؛ ابتدا زمانی‌که برای درمان به این مرکز فرستاده شدند و سپس پس از آنکه در همان جا به خاک سپرده شدند.»
تنها کاری که اکنون می‌توان برای جبران کار اشتباه گذشته انجام داد، گرامیداشت یاد و خاطر این افراد است؛ اینکه آنان چه کسانی بودند و در اولین موسسه روانی می‌سی‌سی‌پی چه بر سرشان آمد و چه تجارب ناخوشایندی را با خود به‌گور بردند. یکی از محققان AHRC به نام «رالف دیدلیک» از مرکز اخلاق زیستی و انسانیت در پزشکی خاطر نشان کرد: «ما این بیماران را به ارث بردیم. ما می‌خواهیم مدیریت محترمانه و توأم با مراقبت و توجه را به آنان ارزانی داریم.»
