پروژه انجماد فضانوردان
همه ما با داستان ها و ماجراهای علمی و تخیلی آشنا هستیم و آنچه در مورد انها می دانیم اینست که حاصل تخیلات نویسنده یا کارگردان شان هستند البته رنگ و بوی علمی نیز بخود دارند مثلا مانند داستان های ژول ورن که تخیلاتی با اساس علمی به مخاطب ارائه می دهد یا مثلا فیلم اینتراستلار که با کمک از مفاهیم علمی ماجرایی تخیلی را روایت می کند.حال اگر از ما بپرسند چقدر در بین این تخیلات و واقعیات علمی فاصله است ،مسلما خواهیم گفت فاصله از زمین تا آسمان است مثلا آنچیزها و اتفاقاتی که در فیلم اینتراستلار شاهد بودیم مسلما در واقعیت هرگز اتفاق نخواهد افتاد .اما آیا واقعا اینطور است؟ جواب برخی به این سوال با توجه به پیشرفت های چشمگیر بالاخص در تکنولوژی ،صنعت و کامپیوتر ،متفاوت است و معتقدند که موارد علمی و تخیلی برای تبدیل شدن به واقعیت راه درازی در پیش ندارند.در تایید مدعای شان بعنوان مثال، به تلاشی اشاره می کنند که اکنون دانشمندان و متخصصان ناسا بطور جدی دارند بر روی ان کار می کنند و آن چیزی است که قبلا فقط در داستان ها و فیلم های تخیلی دیده می شد اما اکنون دارد به واقعیت نزدیک می شود.در حال حاضر دانشمندان ناسا بر روی پروژه ای کار می کنند تا بتوانند انسان را به مقاصد بسیار دور در فضا بفرستند و برای این هدف آنها در نظر دارند تا فضانوردان را در داخل محفظه های خواب منجمد کنند یا به اصطلاح هایبرنیت نمایند.هایبرنیت کردن همان کاری است که شما در لپتاپ و رایانه شخصی تان می کنید یعنی لپتاپ تان در وضعیت نه خاموش و نه روشن است و فقط با یک فشار بر روی دکمه پاور در عرض چند ثانیه همه چیز در دسترس است و نیار نیست منتظر بالا آمدن ویندوز باشید.اما چرا قرار است فضانوردان را منجمد کنند ؟ علت اینست که مسافت های کیهانی بسیار طولانی هستند که در حال حاضر رفتن به خارج از منظومه شمسی واقعا غیر ممکن است اما رفتن به سیارات داخل منظومه شمسی هم با وجود نزدیکی باز به زمان زیادی نیاز می باشد.مثلا مریخ با موشک های امروزی در شش ماه ممکن است اما رفتن به مرزهای منظومه شمسی مثلا به پلوتون به ده سال زمان نیاز دارد و برای فضانوردان بسیار دشوار است که بتوانند چنان زمان زیادی را در داخل یک فضاپیما دوام بیاورند و از خطراتی مانند تشعشعات در امان بمانند و چه بسا نرسیده به مقصد از دنیا بروند .از اینرو ناسا به فکر افتاده تا یک ایده علمی تخیلی را تبدیل به واقعیت نماید.
فضانوردان در محفظه های خواب منجمد شوند و با رسیدن به مقصد عملیات احیا انجام شده و از انجماد در امده و بدون اینکه خستگی سفر ، خطرات، تشعشات،افسردگی ها و امراض را تحمل کنند در مقصد بیدار شوند.کار انجماد با پایین اوردن درجه دمای بدن از ۳۷ درجه به ۳۲ درجه ممکن می شود بطوریکه ضربان قلب و فشار خون افت کرده و انسان وارد حالت خواب یا هایبرنیت می شود. جالب اینجاست که این کار قبلا بر روی بیماران قلبی تست شده است بطوریکه باعث شده پزشکان با انجماد بیمار زمان زیادی برای بررسی بیماری پیدا کنند و وقتی بهترین درمان را یافتند مریض را از انجماد خارج و درمان را آغاز کنند. البته انجماد فضانوردان با یک بیمار قلبی که فقط چند روز می خواهد منجمد شود فرق می کند زیرا او برای چندین سال باید منجمد شود و چالش های بزرگی بر سر این راه وجود دارد اما بقول رئیس اسپیس ورک جان بردفورد چالش ها بتدریج برطرف خواهند شد.ما ناگزیریم از زمین خارج شویم اگر می خواهیم به بقای نسل بشر کمک کنند.
