کمیته کاندون

کمیته کاندون نام غیررسمی پروژه بشقاب پرنده دانشگاه کلرادو بود، گروهی که توسط نیروی هوایی ایالات متحده از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۸ در دانشگاه کلرادو برای مطالعه اشیاء پرنده ناشناس تحت هدایت فیزیکدان ادوارد کاندون تامین مالی شد.

 

کمیته کاندون نام غیررسمی پروژه بشقاب پرنده دانشگاه کلرادو بود ، گروهی که توسط نیروی هوایی ایالات متحده از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۸ در دانشگاه کلرادو برای مطالعه اجسام پرنده ناشناس تحت هدایت فیزیکدان ادوارد کاندون تامین مالی شد. نتیجه کار آن، با عنوان رسمی مطالعه علمی اشیاء پرنده ناشناس ، و به عنوان گزارش Condon شناخته می شود ، در سال ۱۹۶۸ ظاهر شد.

 

نسخه شومیز بازار انبوه گزارش کاندون، منتشر شده توسط نیویورک تایمز/بانتام بوکز (ژانویه، ۱۹۶۹)، ۹۶۵ صفحه.

 

پس از بررسی صدها پرونده بشقاب پرنده از پروژه آبی کتاب نیروی هوایی و از گروه های غیرنظامی بشقاب پرنده های غیرنظامی کمیته تحقیقات ملی در مورد پدیده های هوایی (NICAP) و سازمان تحقیقات پدیده های هوایی (APRO) و بررسی رویت های گزارش شده در طول عمر پروژه، کمیته یک گزارش نهایی ارائه کرد که می گفت مطالعه یوفوها بعید است که اکتشافات علمی بزرگی را به همراه داشته باشد.

 

نتایج این گزارش با استقبال متفاوتی از سوی دانشمندان و مجلات دانشگاهی مواجه شد. از این گزارش به عنوان یک عامل تعیین کننده در سطح کم علاقه به فعالیت یوفو در میان دانشگاهیان از آن زمان یاد شده است. به گفته یکی از منتقدان اصلی گزارش، این گزارش “تاثیرگذارترین سند عمومی در مورد وضعیت علمی این مشکل بشقاب پرنده است. بنابراین، تمام کارهای علمی فعلی در مورد مشکل بشقاب پرنده باید به گزارش کاندون ارجاع داده شود”.

 

______________________________________________________

زمینه

با شروع در سال ۱۹۴۷ با Project Sign ، که سپس به Project Grudge و در نهایت Project Blue Book تبدیل شد ، نیروی هوایی ایالات متحده مطالعات رسمی درباره یوفوها انجام داد، موضوعی که مورد توجه عمومی و برخی دولتی بود. کتاب آبی در دهه ۱۹۶۰ مورد انتقاد فزاینده ای قرار گرفت. تعداد فزاینده ای از منتقدان – از جمله سیاستمداران ایالات متحده، نویسندگان روزنامه، محققان یوفو، دانشمندان و برخی از عموم مردم – نشان می دادند که کتاب آبی در حال انجام تحقیقات نامرغوب و بدون پشتوانه یا انجام یک سرپوش است. نیروی هوایی نمی خواست به مطالعات خود ادامه دهد، اما نمی خواست توقف تحصیل برای تحریک اتهامات اضافی از پوشش. بشقاب پرنده ها به موضوعی بحث برانگیز تبدیل شده بودند که هیچ سازمان دولتی دیگری حاضر به انجام مطالعات بیشتر در مورد بشقاب پرنده ها نبود.

به دنبال موجی از گزارشات بشقاب پرنده در سال ۱۹۶۵، اخترشناس و مشاور کتاب آبی، جی. آلن هاینک ، نامه ای به هیئت مشاوره علمی نیروی هوایی (AFSAB) نوشت و پیشنهاد کرد که یک هیئت برای بررسی مجدد کتاب آبی تشکیل شود. AFSAB موافقت کرد و کمیته ای که آن را به ریاست برایان اوبراین تشکیل داد، برای یک روز در فوریه ۱۹۶۶ تشکیل داد و پیشنهاد کرد که مطالعات یوفو را می توان “با جزئیات و عمیق تر از آنچه تا به امروز ممکن بود” انجام داد و ایالات متحده ایر. فورس باید “با چند دانشگاه منتخب برای ارائه تیم های علمی” برای مطالعه یوفوها همکاری کند. کمیته پیشنهاد کرد که حدود ۱۰۰ مشاهده بشقاب پرنده کاملاً مستند باید سالانه مورد مطالعه قرار گیرد و حدود ۱۰ روز انسان به هر مورد اختصاص داده شود.

در جلسه استماع بشقاب پرنده در کنگره در ۵ آوریل ۱۹۶۶، هارولد براون ، وزیر نیروی هوایی، از مطالعات UFO نیروی هوایی دفاع کرد و درخواست کمیته O’Brien را برای مطالعات بیشتر تکرار کرد. هاینک درخواست خود را برای “هیئت غیرنظامی از دانشمندان فیزیکی و اجتماعی” تکرار کرد تا “مشکل بشقاب پرنده را به صورت انتقادی به منظور تعیین اینکه آیا مشکل اصلی وجود دارد یا خیر، بررسی کنند.” اندکی پس از جلسه استماع، نیروی هوایی اعلام کرد که به دنبال یک یا چند دانشگاه برای مطالعه یوفوها است. نیروی هوایی می خواست چندین گروه داشته باشد، اما مدتی طول کشید تا حتی یک مدرسه را پیدا کرد که مایل به پذیرش پیشنهاد نیروی هوایی باشد. هر دو هاینک و جیمز ای. مک‌دونالد دانشگاه‌های خود را پیشنهاد کردند،دانشگاه نورث وسترن و دانشگاه آریزونا و دیگران ستاره شناس دونالد منزل را پیشنهاد کردند . همه آنها با این یا آن موضع متحد بسیار نزدیک ارزیابی شدند. والتر اور رابرتز ، مدیر مرکز ملی تحقیقات جوی ، و منزل فیزیکدان ادوارد کاندون از دانشگاه کلرادو را پیشنهاد کردند.

 

در تابستان ۱۹۶۶، کاندون موافقت کرد که پیشنهاد نیروی هوایی را بررسی کند. او یکی از شناخته شده ترین و برجسته ترین دانشمندان زمان خود بود. برخوردهای سرسختانه کاندون با کمیته فعالیت های Unamerican مجلس نمایندگان و سایر هیئت های وفاداری دولتی در دهه های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ او را در میان دانشمندان دیگر «تقریباً افسانه ای» ساخت. از طرف کاندون، رابرت جی لو، دستیار رئیس برنامه تحصیلات تکمیلی دانشگاه، واکنش اساتید به پروژه پیشنهادی را بررسی کرد و آن را مختلط و محتاطانه دید. او همچنین سعی کرد به کسانی که این شرکت را ارزش تحقیق علمی نمی‌دانستند، اطمینان دهد. لو به دنور پست گفتاین پروژه با کمترین حاشیه آستانه پذیرش دانشگاه را برآورده کرده بود و تا حد زیادی پذیرفته شد زیرا نه گفتن به نیروی هوایی دشوار بود. [ نیاز به نقل از ] برخی معتقدند که امور مالی عاملی در تصمیم کلرادو برای پذیرش پیشنهاد ۳۱۳۰۰۰ دلاری نیروی هوایی برای این پروژه بوده است. کاندون این پیشنهاد را رد کرد و اشاره کرد که ۳۱۳۰۰۰ دلار بودجه نسبتاً متوسطی برای تعهدی بود که قرار بود بیش از یک سال با بیش از ۱۲ کارمند ادامه یابد.

در ۶ اکتبر ۱۹۶۶، دانشگاه کلرادو با انجام مطالعه یوفو، با کاندون به عنوان مدیر، لو به عنوان هماهنگ کننده، و ساندرز و ستاره شناس فرانکلین ای. روچ به عنوان محققین اصلی موافقت کرد. نیروی هوایی انتخاب خود از Condon و دانشگاه کلرادو را در اکتبر ۱۹۶۶ اعلام کرد. دیگر اعضای کمیته شامل ستاره شناس ویلیام کی . روانشناسان مایکل ورتهایمر ، دن کولبرتسون و جیمز وادسورث، دانشجوی کارشناسی ارشد. روی کریگ شیمیدان؛ مهندس برق نورمن لوین و فیزیکدان فردریک آیر. چندین دانشمند یا متخصص دیگر در نقش های پاره وقت و موقت یا به عنوان مشاور خدمت می کردند. پاسخ عمومی به اطلاعیه کمیته عموماً مثبت بود

وقتی این پروژه اعلام شد، The Nation اظهار داشت: “اگر دکتر کاندون و همکارانش چیزی کمتر از مردان سبز کوچک مریخ بیاورند، به صلیب کشیده خواهند شد.”

 

__________________________________________________

کار کمیته

 

در نوامبر ۱۹۶۶، سرگرد بازنشسته USMC، دونالد کیهو و ریچارد اچ. هال ، هر دو از NICAP ، هیئت را توضیح دادند. آنها موافقت کردند که فایل های تحقیقاتی NICAP را به اشتراک بگذارند و مجموعه گزارش های UFO را بهبود بخشند. کمیته همچنین از APRO ، یک گروه غیرنظامی دیگر تحقیقاتی بشقاب پرنده، کمک گرفت. کمیته به آهستگی حرکت کرد و به دلیل اختلاف نظر در مورد استفاده از بودجه و روش شناسی با مشکل مواجه شد. [۴] با استخدام افرادی که هیچ موقعیت قبلی در مورد بشقاب پرنده ها نداشتند، کارکنان کمیته فاقد تخصص و تخصص موضوع بودند. هنگامی که آنها تجزیه و تحلیل خود را آغاز کردند، اعضای کمیته معمولاً بدون هماهنگی با یکدیگر کار می کردند. افراد رویکردهای متنوعی را پذیرفتند، به ویژه با توجه به فرضیه فرازمینی (ETH).

در اواخر ژانویه ۱۹۶۷، کاندون در یک سخنرانی اظهار داشت که فکر می‌کند دولت نباید یوفوها را مطالعه کند، زیرا موضوع “مزخرف” است، و افزود: “اما قرار نیست تا یک سال دیگر به این نتیجه برسم.” یکی از اعضای NICAP در اعتراض از NICAP استعفا داد و ساندرز با Condon روبرو شد تا نگرانی خود را از این که خروج NICAP منبع ارزشمند پرونده‌ها را حذف می‌کند و تبلیغات مخربی ایجاد می‌کند، ابراز کند.

 

__________________________________________________

جنجال کم یادداشت

در ژوئیه ۱۹۶۷، جیمز ای. مک دونالد ، یکی از اعضای کمیته که به صحت مشاهده یوفوها معتقد بود، در مورد یادداشتی که لو در ۹ اوت ۱۹۶۶ نوشته بود، مطلع شد که در آن به دو مدیر دانشگاه کلرادو اطمینان داد که می توانند انتظار داشته باشند که مطالعه ای برای نشان دادن اینکه مشاهدات بشقاب پرنده هیچ مبنایی در واقعیت ندارد. مک‌دونالد، پس از یافتن یک کپی از یادداشت در فایل‌های باز پروژه، به کاندون نوشت و چند خط از آن را نقل کرد.

در پاسخ به این یادداشت، در ۳۰ آوریل ۱۹۶۸، NICAP روابط خود را با کمیته قطع کرد و کیهو نسخه هایی از یادداشت لو را منتشر کرد. پوشش مطبوعاتی شامل مقاله‌ای در شماره مه ۱۹۶۸ مجله Look بود، «فیاسکوی بشقاب پرنده»، که مصاحبه‌هایی با ساندرز و لوین ارائه می‌کرد، مشروح بحث و جدل را ارائه می‌کرد و پروژه را به عنوان «حیله‌ای ۵۰۰۰۰۰ دلاری» توصیف می‌کرد. کاندون پاسخ داد که این مقاله حاوی “کاذب و اظهارات نادرست” است. مجلات علمی و فنی این بحث را گزارش کردند. نماینده جی. ادوارد روش گفت که مقاله Look باعث ایجاد شک و تردیدهای جدی در مورد عمق علمی و عینی بودن پروژه شد. او یک جلسه استماع تحت سلطه منتقدان پروژه برگزار کرد. لو در ماه مه ۱۹۶۸ از پروژه استعفا داد.

برخی از منتقدان بعدی کار کمیته دلیل کمی برای نوشتن بیشتر این یادداشت ندیدند. دیوید ساندرز، عضو کمیته، نوشت که “ارائه لوو به عنوان یک طراح یا توطئه گر ناعادلانه و به سختی دقیق است.”محقق پروژه روی کریگ بعداً نوشت که این یادداشت برای او مشکلی ایجاد نکرد زیرا کاندون به مدت هجده ماه از یادداشت Low اطلاعی نداشت و نظرات او را منعکس نمی کرد. کاندون در گزارش نهایی پروژه نوشت که شرح یادداشت از پروژه به عنوان تأکید بر «روانشناسی و جامعه‌شناسی» کسانی که مشاهده یوفو را گزارش می‌کنند، نشان می‌دهد که لو در هنگام نوشتن یادداشت، چقدر پروژه را کاملاً اشتباه درک کرده است.

 

 

__________________________________________________

ماه های پایانی

 

علیرغم خروج NICAP از پروژه، اعضای شبکه هشدار زودهنگام آن همچنان مانند روزنامه نگاران، مشاهده ها را به بازرسان گزارش می دادند.

 

دانشمندانی که پیش‌بینی می‌کردند کمیته علیه ادامه تحقیقات یوفوهای دولتی توصیه کند، پیش از گزارش نهایی کمیته، با عجله رد خود را در چاپ چاپ کردند . به نام بشقاب پرنده؟ آره! و توسط ساندرز نوشته شده است، این سوال را مطرح می کند که آیا سیا می خواهد توجه عمومی را از یوفوها منحرف کند. از سه کیس برای ایجاد پرونده فعالیت فرازمینی استفاده کرد. روی کریگ، محقق پروژه، بعداً هر یک از این موارد را “بیهوده مطلق”، “بسیار مشکوک” و غیرقابل توضیح اما بسیار ضعیف توصیف کرد.

 

 

__________________________________________________

گزارش کمیته

 

کمیته گزارش خود را در نوامبر ۱۹۶۸ به نیروی هوایی تحویل داد، که آن را در ژانویه ۱۹۶۹ منتشر کرد. این گزارش، ۱۴۸۵ صفحه با جلد گالینگور و ۹۶۵ صفحه با جلد شومیز، موارد بشقاب پرنده را به پنج دسته تقسیم می کرد: گزارش های قدیمی بشقاب پرنده از قبل از کمیته. تشکیل شده، گزارش های جدید، موارد عکاسی، موارد رادار/بصری، و بشقاب پرنده های گزارش شده توسط فضانوردان. برخی از موارد بشقاب پرنده به چند دسته تقسیم می شوند. کاندون ۶ صفحه «نتیجه‌گیری و توصیه‌ها»، یک «خلاصه» ۴۳ صفحه‌ای و یک تاریخچه ۵۰ صفحه‌ای از پدیده‌های بشقاب پرنده و تحقیقات در بیست سال گذشته نوشته است.

 

کاندون در مقدمه خود “نتیجه گیری و توصیه ها” نوشت: “نتیجه گیری کلی ما این است که از مطالعه یوفوها در ۲۱ سال گذشته چیزی به دانش علمی اضافه نشده است. بررسی دقیق سوابق در دسترس ما منجر می شود. ما به این نتیجه می‌رسیم که مطالعه گسترده بیشتر در مورد بشقاب پرنده‌ها احتمالاً نمی‌تواند با این انتظار که علم از این طریق پیشرفت کند، توجیه شود.» او همچنین مخالفت با ایجاد یک برنامه دولتی برای بررسی گزارش های UFO را توصیه کرد. او همچنین مشکلی را که جامعه علمی با آن مواجه است، این است که هر دانشمند باید رکورد را برای خود ارزیابی کند، و اینکه توصیه گزارش علیه تحقیقات بیشتر «ممکن است برای همیشه صادق نباشد» را توضیح داد. او توصیه کرد که سازمان‌های دولتی و بنیادهای خصوصی “باید مایل به بررسی پیشنهادات تحقیقاتی بشقاب پرنده‌ها باشند… بر اساس ذهنی باز و بدون تعصب…[E] هر مورد فردی باید با دقت در شایستگی خود مورد بررسی قرار گیرد.” به طور خاص، گزارش اشاره کرد که شکاف هایی در دانش علمی در زمینه های “اپتیک اتمسفر، از جمله انتشار امواج رادیویی، و الکتریسیته اتمسفر” وجود دارد که ممکن است از تحقیقات بیشتر در زمینه یوفو بهره مند شود.

 

گزارش ۵۹ مطالعه موردی را تشریح کرد، اگرچه به دلایل قانونی مکان آنها تغییر کرد. والتر سالیوان ، سردبیر علمی نیویورک تایمز ، در مقدمه‌ای بر نسخه منتشر شده گزارش ، گفت که این مجموعه “مثل مجموعه‌ای مدرن و واقعی از قسمت‌های شرلوک هلمز است. موارد از گیج‌کننده تا ساده‌لوحانه واهی متغیر است. به خواننده طعم روش علمی داده می شود، حتی اگر موارد اغلب به گونه ای است که هر چیزی را که به تحلیل قیاسی نزدیک می شود مخالفت می کند.” شش فصل شامل مطالعات میدانی شواهد فیزیکی مانند اثرات الکترومغناطیسی و تصاویر بصری و راداری می‌شود. یکی به مشاهدات فضانوردان آمریکایی پرداخت.

 

به ویژه در مورد ۰۲ در بخش IV، فصل ۲، گزارش در مورد حادثه ۱۹۵۶ Lakenheath-Bentwaters گفت: “در نتیجه، اگرچه نمی توان توضیحات متعارف یا طبیعی را قطعاً رد کرد، احتمال چنین چیزی در این مورد کم به نظر می رسد و این احتمال وجود دارد که در به نظر می رسد حداقل یک بشقاب پرنده واقعی درگیر بوده است.

 

حتی قبل از تکمیل آن، نیروی هوایی از آکادمی ملی علوم خواسته بود تا “ارزیابی مستقلی از دامنه، روش شناسی و یافته های” کمیته ارائه دهد. گروهی به ریاست جرالد ام. کلمنس، ستاره شناس دانشگاه ییل، این گزارش را به مدت شش هفته مورد مطالعه قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که “بر اساس دانش کنونی، کمترین احتمال توضیح در مورد بشقاب پرنده ها، فرضیه بازدیدهای فرازمینی توسط موجودات هوشمند است” و “هیچ اولویت بالایی در یوفوها وجود ندارد” تحقیقات بر اساس داده های دو دهه گذشته تضمین شده است.”

 

در پاسخ به یافته های گزارش، نیروی هوایی پروژه کتاب آبی را که در مارس ۱۹۵۲ در ۱۷ دسامبر ۱۹۶۹ تأسیس شد، بست.

 

__________________________________________________

ارزیابی ها

 

این گزارش با استقبال متفاوتی از سوی دانشمندان و مجلات دانشگاهی مواجه شد، در حالی که “تقریباً ستایش جهانی از رسانه های خبری” دریافت کرد. بسیاری از روزنامه ها، مجلات و مجلاتی که بررسی های تایید کننده یا سرمقاله های مرتبط با Condon Report را منتشر کردند. برخی هر گونه اعتقاد مداوم به بشقاب پرنده ها را با این باور که زمین مسطح است مقایسه کردند. برخی دیگر پیش‌بینی کردند که علاقه به بشقاب پرنده‌ها کاهش می‌یابد و در چند نسل تنها به‌خوبی به یاد می‌آورند. Science ، انتشارات رسمی انجمن آمریکایی برای پیشرفت علم، گفت: “مطالعه کلرادو بدون شک کامل ترین و پیچیده ترین تحقیق درباره پدیده سحابی بشقاب پرنده تا کنون است.”

شماره ۸ مارس ۱۹۶۹ مجله نیچر یک بررسی کلی مثبت برای گزارش کاندون ارائه کرد، اما متعجب بود که چرا تلاش زیادی برای چنین موضوعی انجام شده است: “پروژه کلرادو یک دستاورد بزرگ است، اما یکی از نبوغی است که شاید نادرست به کار گرفته شود. بدون شک نمی‌توان آن را با تلاش‌های قرن‌های پیشین برای محاسبه تعداد فرشته‌هایی که می‌توانستند روی نوک یک سنجاق تعادل برقرار کنند، مقایسه کرد؛ این بیشتر شبیه گرفتن یک پتک برای شکستن یک مهره است، با این تفاوت که مهره‌ها کاملاً از تأثیر آن مصون خواهند بود. در ۸ ژانویه ۱۹۶۹، نیویورک تایمزپوشش خود را تیتر کرد: “یافتن بشقاب پرنده: بدون بازدید از دور.” این مقاله می‌گوید که بر اساس گزارش، ETH در نهایت می‌تواند رد شود و تمام گزارش‌های بشقاب پرنده‌ها توضیحاتی بدیع دارند. این گزارش خاطرنشان کرد که این گزارش منتقدان خود را دارد، اما آنها را به عنوان “علاقه‌مندان به بشقاب پرنده‌ها” توصیف می‌کند.

منتقدان بارها و بارها بدون جلب حمایت دولت که به دنبال آن بودند، ادعای خود را مطرح کردند. یکی گزارش را به عنوان “مجموعه ای نسبتاً سازماندهی نشده از مقالات مستقل در مورد موضوعات متفاوت، که اقلیتی از آنها با بشقاب پرنده ها سروکار داشتند” توصیف کرد. هاینک گزارش را به عنوان “یک گزارش حجیم، پرتحرک، ضعیف سازماندهی شده” توصیف کرد و نوشت که “کمتر از نیمی از … خطاب به بررسی گزارش های UFO بود.” در شماره ۱۴ آوریل ۱۹۶۹ پژوهش علمی ، رابرت ال ام بیکر، جونیور نوشت که گزارش کمیته کاندون “به نظر می رسد تحقیقات علمی را در بسیاری از مرزهای عمومی و تخصصی توجیه می کند.” در شماره دسامبر ۱۹۶۹ فیزیک امروزجرالد روتبرگ، مشاور کمیته نوشت که حدود ۱۰۰ مورد بشقاب پرنده را به طور کامل بررسی کرده است که سه یا چهار مورد از آنها او را متحیر کرده است. او فکر می‌کرد که این «بقایای گزارش‌های غیرقابل توضیح [نشان‌دهنده] یک مجادله علمی مشروع است». منتقدان متهم کردند که خلاصه‌های پرونده کاندون نادرست یا گمراه‌کننده بود و گزارش‌های مبهم «دفن» در میان موارد تأیید شده بود.

در دسامبر ۱۹۶۹، فیزیکدان جیمز ای مک دونالد این گزارش را “ناکافی” خواند و گفت: “این گزارش تنها بخش کوچکی از گیج کننده ترین گزارش های UFO در دو دهه گذشته را بررسی می کند و سطح استدلال علمی آن کاملا رضایت بخش نیست.” ” در شماره ۱۹۶۹ مجله آمریکایی فیزیک ، تورنتون پیج گزارش کاندون را مرور کرد و نوشت: “مردم غیرمستقیم باهوش می توانند (و انجام می دهند) نقص منطقی در نتیجه گیری کاندون را بر اساس یک نمونه آماری کوچک (و انتخاب شده) نشان دهند. حتی در این نمونه نیز می‌توان یک الگوی ثابت را تشخیص داد؛ «مقامات» آن را نادیده می‌گیرند، و سپس «جرم» خود را با توصیه به جمع‌آوری داده‌های مشاهده‌ای بیشتر تشدید می‌کنند.»

در نوامبر ۱۹۷۰، مؤسسه هوانوردی و فضانوردی آمریکا به طور کلی با پیشنهاد کاندون موافقت کرد که ارزش کمی توسط مطالعات علمی یوفوها کشف شده است، اما «پایه‌ای در گزارش برای پیش‌بینی [کاندون] پیدا نکرد که هیچ چیز با ارزش علمی به دست نخواهد آمد. از مطالعات بیشتر.”

 

__________________________________________________

 

منتقدان اصلی

 

اخترشناس J. Allen Hynek نوشت که “گزارش Condon چیزی را حل نکرد.” او مقدمه کاندون را «به‌طور مجزا» نامید و نوشت که «از ذکر این نکته که در گزارش یک راز باقی مانده است خودداری می‌کند؛ این که کمیته نتوانسته توضیحات کافی برای بیش از یک چهارم موارد ارائه دهد. بررسی شد.” هاینک ادعا کرد که “کاندون ماهیت و دامنه مشکل را درک نکرده است” که در حال مطالعه او بود و با این ایده که فقط حیات فرازمینی می تواند فعالیت بشقاب پرنده را توضیح دهد مخالفت کرد. او نوشت، با تمرکز بر این فرضیه، این گزارش “سعی نکرد تا مشخص کند که آیا یوفوها واقعاً برای دانشمند مشکل ایجاد می کنند یا خیر.

 

اخترفیزیکدان پیتر استوراک نوشت که “بررسی‌های انتقادی… از سوی دانشمندانی که واقعاً در منطقه بشقاب پرنده‌ها تحقیق کرده بودند، دریافت شد، در حالی که بررسی‌های ستایش آمیز از سوی دانشمندانی بود که چنین تحقیقاتی را انجام نداده بودند.” [۴۹] به عنوان مثال، استوراک به موردی اشاره کرد که در آن یک بشقاب پرنده مافوق صوت، بوم صوتی تولید نکرد . او خاطرنشان می کند که “نباید تصور کنیم که تمدن پیشرفته تر نمی تواند راهی برای سفر با سرعت مافوق صوت بدون تولید یک بوم صوتی پیدا کند.”

 

__________________________________________________

 

 

درباره ادوارد کاندون Edward Condon

 

(زاده ۲ مارس ۱۹۰۲ – درگذشته ۲۶ مارس ۱۹۷۴) یک فیزیکدان هسته‌ای آمریکایی ، پیشگام در مکانیک کوانتومی و یکی از شرکت‌کنندگان در طول جنگ جهانی دوم در توسعه رادار و به طور خلاصه سلاح‌های هسته‌ای به عنوان بخشی از پروژه منهتن اصل فرانک-کاندون و قوانین اسلاتر-کاندون به نام او نامگذاری شده اند.

 

او از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۱ مدیر دفتر ملی استانداردها (در حال حاضر NIST) بود. در سال ۱۹۴۶، کاندون رئیس انجمن فیزیک آمریکا ، و در سال ۱۹۵۳ رئیس انجمن آمریکایی برای پیشرفت علم بود.

 

در دوره مک کارتی ، زمانی که تلاش‌هایی برای ریشه‌کن کردن هواداران کمونیست در ایالات متحده انجام می‌شد، ادوارد کاندون به این دلیل که «پیرو» یک «جنبش انقلابی جدید» است، هدف کمیته فعالیت‌های غیرآمریکایی مجلس بود. , مکانیک کوانتومی ; کاندون با تعهد معروف به فیزیک و علم از خود دفاع کرد.

 

کاندون در سال ۱۹۶۸ به عنوان نویسنده اصلی گزارش کاندون شناخته شد ، یک بررسی رسمی که توسط نیروی هوایی ایالات متحده تامین شده و به این نتیجه رسیده است که اشیاء پرنده ناشناس (UFO) توضیحاتی غیرعادی دارند. دهانه ماه کاندون به نام او نامگذاری شده است.