۲۵ نظریه توطئه فضایی که به این راحتی‌ها از ذهن‌ها پاک نمی‌شوند! (قسمت دوم)
این روزها باید خواننده شکاکی باشید. ادعاهای دروغینی مبنی بر مشاهده موجودات فضایی و یوفوها، بزرگ بودن غیرطبیعی مریخ یا سبز شدن ماه و دیگر چیزهایی که باید به دقت بررسی‌شان کنید، همه روزه در اینترنت منتشر می‌شوند. در ادامه برخی از معروف‌ترین نظریه‌های توطئه فضایی را خواهید خواند که به این راحتی‌ها از ذهن‌ها پاک نمی‌شوند!
فضاپیمای موجودات فضایی دلیل انفجار مرموز تونگوسکا بوده است
در سال ۲۰۰۴، گروهی از محققان روسی که در سیبری به مطالعه می‌پرداختند، ادعا کردند که دستگاهی متعلق به موجودات فضایی را در نزدیکی محل انفجار مرموز تونگوسکا کشف کرده‌اند. دانشمندان هنوز هم دقیقا نمی‌دانند، چه چیز منجر به این انفجار اسرارآمیز در آن روز سال ۱۹۰۸ در سیبری شده است؛ اما نظریه‌های پیش رو، دلیل این انفجار را برخورد یک شهاب‌سنگ بزرگ و یا یک سیارک می‌داند.
در جریان رویداد تونگوسکا، صدها کیلومتر مربع جنگل در آتش سوخت و علائم این انفجار هنوز هم پس از گذشت دهه‌ها قابل مشاهده است. در آن زمان هم گزارش‌هایی منتشر شد که ادعا می‌کردند، شواهدی از موجودات فضایی در محل انفجار پیدا شده است. اما این ادعاها هرگز ثابت نشدند. بنی پیسر، محققی از دانشگاه جان مورز لیورپول در انگلستان به Space.com گفت: “تیم روسی به طور احمقانه‌ای گفته‌اند، مدت‌ها قبل از سفر تحقیقاتی به سیبری، هدف اصلی آن‌ها یافتن بقایای سفینه موجودات فضایی بوده است و یک هفته بعد، ادعا کردند، موفق به پیدا کردن مدارکی شده‌اند!”
یوفوها در زمان سوخت‌گیری در خورشید به دام افتاده‌اند
ناسا ناوگانی از فضاپیماها تجسسی خورشید دارد که همیشه در حال رصد آب‌وهوای فضایی خصوصا در زمان فوران‌های خورشیدی هستند. در سال ۲۰۱۲، تصاویر تلسکوپی سایه‌ای را در این فوران‌ها نشان می‌دادند. برخی از بینندگان در یوتیوب، می‌گفتند، این سایه، در واقع، یوفوهایی هستند که برای سوخت‌گیری از پلاسمای خورشیدی به آنجا رفته‌اند.
با این حال، ناسا اعلام کرد، این ویژگی در واقع چیزی به نام “زبانه” اند. منطقه‌ای از پلاسمای نسبتا سرد و چگال در بالای کره است که توسط میدان مغناطیسی خورشید شکل می‌گیرد. به دلیل اثرات میدان مغناطیسی دما در زبانه‌های آرام به ۱۰۰ هزار درجه کلوین می‌رسد، در حالی که دمای لایه‌های مجاور که همان تاج خورشید هستند، به ۲ میلیون درجه می‌رسد.
زبانه‌ها به شکل نقاط روشنی که از لبه خورشید بلند می‌شوند در زمان خورشیدگرفتگی مشاهده می‌شوند. دانشمندان هنوز هم در تلاش هستند، چگونگی ایجاد زبانه‌های خورشیدی را درک کنند، اما آن‌ها مطمئن هستند که این پدیده هیچ ربطی به موجودات فضایی ندارد.
یک__ در مریخ است!
با وجود تصویربرداری‌های منظم مریخ‌نوردهای آپورچونیتی و کریاسیتی ناسا از سطح سیاره سرخ، بینندگان تقریبا در زمان واقعی امکان مشاهده و بررسی فعالیت‌های این کاشفان مریخ را دارند. ناسا هم مرتبا، عکس‌های خام این مریخ‌نوردها را به‌صورت آنلاین منتشر می‌کند. البته در طول سال‌ها فعالیت بعضی اشکال عجیب هم توسط دوربین‌های این سطح‌نوردها شکار شده است.
به عنوان مثال در سال ۲۰۰۸، آپورچونیتی عکسی از مریخ گرفت که به تعبیری بسیاری از بینندگان، شمایل زن مریخی بود. در دیگر عکس‌ها هم چیزهایی شبیه قاشق و یا موارد دیگر مشاهده شده بودند.
اما دانشمندان می‌گویند، تصاویر مربوط به این صخره‌های مریخی محتوی سیلیکا، ممکن است مواردی از پاریدولیا باشند، پاریدولیا اصطلاحی که به مشاهده علائم و تصاویری که در واقع وجود ندارند، اطلاق می‌شود. مانند تصور مشاهده شمایل برشته شده مسیح در ساندویچ پنیر.
ست شوستاک ستاره‌شناس ارشد و مدیر مرکز تحقیقاتی SETI (جستجوی هوش فرازمینی) در مصاحبه با هافینگتن پست گفت، مورد پیش آمده برای عکس ناسا، در واقع نمونه‌ای از پاریدولیا یا توانایی مغز برای ایجاد اشکال آشنا از اشیایی مانند شمایل حیوانات در ابرها است.
شوستاک در این باره توضیح داد: “پاریدولیا فراتر از یک نقیصه بینایی است، اگر در جایی باشید که به آن نیاز داشته باشید، مانند شناسایی سریع شکارچیان در جنگل؛ پاریدولیا می‌تواند ارزش حیاتی هم داشته باشد. تشخیص شمایل یک خرچنگ در منظره‌ای پر از صخره‌های رسوبی نه اهمیت چندانی دارد و نه اینکه تعجب‌آورتر از مشاهده شکلک چشمک زن بعد از گذاشتن یک سمی‌کالن و پرانتز است ؛) ”
دفعه دیگر در هنگام بررسی چنین ادعایی این موضوع را در نظر بگیرید که محیط مریخ برای زندگی بسیار ناسازگار است، سطح سیاره سرخ با وجود تشعشات خورشیدی شدید سوخته است و هوای موجود در آن عمدتا از دی‌اکسید کربن تشکیل شده است و فشار اتمسفری زیادی در آنجا وجود ندارد.
همین حالا یک یوفو دیدم!
این یک عبارت آشنا برای ایستگاه‌های پلیس و نویسندگان نجوم است. همیشه بوده‌اند کسانی که با پلیس تماس بگیرند (و یا بنویسند) همین حالا در آسمان یک یوفو دیده‌اند. آن‌ها ممکن است، نقطه‌ای را در غروب آفتاب دیده باشند و یا با نوری در آسمان برخورده‌اند که به نحو ناآشنایی حرکت می‌کرده است.
در حالی که هر وضعیتی متفاوت است. یکی از توضیح‌ها برای یوفوها، واقعا وجود یک جسم فرازمینی است، سیاره زهره. زهره با توجه به فاصله نسبتا نزدیک خود به زمین، می‌تواند بسیار درخشان به نظر برسد. این سیاره همچنین خاصیت بازتابندگی بسیار بالایی دارد، چرا که نور خورشید از طریق ابرهای آن منعکس می‌شود. بنابراین قبل از اینکه تماس بگیرد و گزارش مشاهده یک یوفو را بدهید، حتما نمودار آسمان را بررسی کنید.
ناسا می‌تواند سریع‌تر از نور سفر کند
اگر صحنه‌هایی از سری فیلم‌های جنگ ستارگان را که حرکت سریع سفینه‌های فضایی را نشان می‌دهد دیده باشید، ممکن است از اینکه ناسا با حرکت با سرعت نور به چه سرعتی دست یابد تعجب کنید. سال‌هاست گمانه‌زنی‌ها در مورد سیستم EM Drive (سیستم پیشران محفظه تشدید یا موتور الکترومغناطیسی) در جریان است، برخی ادعا می‌کنند، ناسا در آستانه دست‌یابی به چنین سیستمی است. سیستمی که به دانشمندان امکان آزمایش سیستم نیروی محرکه جنجالی بدون گرانش و اصطکاک در فضا را می‌دهد.
کارایی این سیستم تا حدی زیادی هنوز به اثبات نرسیده، اما از پتانسیل فوق‌العاده بالا و انقلابی چنین سیستمی به راحتی نمی‌توان گذشت. سیستم EM Drive، سیستم نیرومحرکه‌ای است که ازلحاظ تئوری به‌جای استفاده از سوخت، به وسیله نوسان امواج مایکروویو به جلو و عقب، نیروی تراست تولید می‌کند.
به هر حال، چنین سیستمی قانون سوم حرکت نیوتن: «هر عملی را عکس العملی است؛ مساوی آن و در جهت خلاف آن» را نقض می‌کند. در واقع مفهوم اساسی در قانون سوم نیوتن این است که نیروی تک در طبیعت وجود ندارد. هر نیرویی دارای نیروی دیگری با همان اندازه و در جهت مخالف آن است. در واقع تمامی نیروهای موجود در طبیعت از این قانون پیروی می‌کنند و همه چیز در طبیعت به صورت دوتایی (همچون دو سر چوب و..) عمل می‌کند.
سیستم EM Drive هیچ نیروی سوختی ندارد و بنابراین از لحاظ فنی نباید قادر به تولید نیروی پیشرانش باشد. گفته می شود، ناسا هنوز نتایج حاصل از این آزمایشات را تائید نکرده است.
پرتاب بالون به فضا
با ظهور دوربین‌های مینیاتوری رزولوشن بالا برخی تصمیم گرفته‌اند، این دوربین‌ها را روی بالون‌های ارتفاع بالا نصب کنند و از آن‌ها برای تصویربرداری‌های هوایی استفاده کنند. این دوربین‌ها گاهی تصاویر خیره‌کننده‌ای از سیاهی فضا ثبت کرده‌اند و گاهی هم مسافران کوچکی را با خود به همراه برده‌اند، ازجمله مسافرانی کوچک و بامزه (همچون این قطعات لگو و یک پرچم کانادا در سال ۲۰۱۲) اما آیا این‌ها واقعاً به فضا رفته‌اند؟
هیچ توضیحی برای رفتن یک بالون به فضا وجود ندارد و فیزیک به سادگی چنین چیزی را توضیح می‌دهد. وقتی یک بالون به آسمان می‌رود، هوای داخل بالون در واکنش به کاهش فشار اتمسفری منبسط می‌شود و در نهایت بالون می‌ترکد. حتی پرش خیره کننده سال ۲۰۱۲ فلیکس باومگارتنر نه از فضا، بلکه از استراتوسفر انجام شد، لایه‌ای از اتمسفر زمین که تا ارتفاع ۵۰ کیلومتری سطح زمین ادامه دارد. این چترباز اتریشی نخستین انسانی است که قادر بوده با سقوط آزاد و بدون وسیله نقلیه، دیوار صوتی را بشکند.
در این ارتفاع هوا به‌اندازه‌ای رقیق است که سیاهی فضا دیده می‌شود، اما به‌اندازه‌ای غلیظ است که از بالون ارتفاع بالا پشتیبانی کند. همچنین مرز بین اتمسفر زمین و فضای خارجی حدود دو برابر بخش‌های فوقانی استراتوسفر است.
در مریخ کانال‌هایی وجود دارند
پرسیوال لاول، با انتشار کتاب‌هایی در اواخر قرن هجدهم و همچنین قرن نوزدهم تبدیل به یکی از اولین نویسندگان محبوب فضایی شد. او در کتاب‌ها و نوشته‌های خود، برای اولین بار مفهوم کانال‌های مریخ را مطرح کرد. لاول می‌گفت، در مریخ کانال‌هایی وجود دارد که توسط یک تمدن هوشمند ساخته شده‌اند، شاید این کانال‌ها برای انتقال آب در نواحی بیابانی ساخته شده باشند. او ادعا می‌کرد، این کانال‌ها را از طریق تلسکوپ خود دیده و حتی طرح‌هایی از این کانال‌ها ترسیم کرده بود که هنوز هم در اینترنت در دسترس هستند.
اما هیچ کانال مصنوعی در مریخ وجود ندارد. تاکنون فضاپیماهای زیادی در سطح این سیاره فرود آمده‌اند و یا به دور آن چرخیده‌اند، اما هیچ‌کدام به علائمی از چنین کانال‌های مرموزی برنخورده است. بااین‌حال، این فضاپیماها به کانال‌های طبیعی کوچک‌تری برخورده‌اند که احتمالا با فرآیندهای طبیعی همچون فرسایش به‌وسیله آب و یخ آب، یخ ایجاد شده‌اند.
ستاره‌ای که دنباله‌دارها را به زمین پرتاب می‌کند
نمسیس نظریه‌ای است که مدت‌هاست مطرح شده است. برخی از ستاره شناسان گمان می‌کنند خورشید دارای یک ستاره همراه است که هر ۲۶ میلیون سال به نزدیک‌ترین فاصله خود به منظومه شمسی می‌رسد و موجب داغ شدن سیارک‌ها و برخورد آن‌ها با زمین می‌شود.
بر اساس نظریه نمسیس، ازآنجایی‌که زمین در هر ۵۰ میلیون سال مورد برخورد شهاب‌سنگ‌ها و سیارک‌هایی با قطر بیش از ۵ کیلومتر قرار می‌گیرد؛ ستاره‌ای به نام نمسیس هر ۲۶ میلیون سال یک‌بار به دور خورشید می‌گردد. ستاره شناسان بر این باورند که هرگاه نمسیس به خورشید نزدیک می‌شود، میدان گرانشی آن باعث پرتاب شدن شهاب‌سنگ‌ها به‌سوی مرکز کهکشان می‌شود. در نتیجه هر ۲۶ میلیون سال یک بار برخوردهای عظیم شهاب‌سنگی با سیارات منظومه شمسی روی می‌دهد. برخورد شهاب‌سنگ‌های بزرگ، از همان دست شهاب‌سنگ‌هایی که در ۶۵ میلیون سال قبل منجر به انقراض دایناسورها شد.
با این حال، مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۱ نشان داد، چنین چیزی بعید است، چرا که برخورد ستاره‌های دنباله‌دار هیچ‌گاه در یک روند منظم به ثبت نرسیده است. الگویی که در این نظریه مطرح شده، درواقع آماری ساختگی است یا شاید حاصل تلاش‌های محققان برای پیدا کردن الگوهایی در طبیعت است، در حالی که چنین الگوهای منظمی در طبیعت وجود ندارد.
حیات فرازمینی در سیاره زهره
اتحاد جماهیر شوروی در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، چند مأموریت بدون سرنشین را به سیاره زهره فرستاد. چند کاوشگر از سری کاوشگرهای ونرا شوروی پیش از به دام افتادن در اتمسفر شدید زهره قادر به مخابره داده‌های خود به زمین بودند. در سال ۲۰۱۲، سرویس خبری روسیه، ریانووستی گزارش داد، لئونید کسنفومالیتی دانشمندی که در سری مأموریت‌های ونرا فعالیت می‌کرد، ادعا می‌کند، تصاویر مخابره شده توسط کاوشگر ونرا اشیای زنده‌ای را در سطح این سیاره نشان می‌دهد.
جاناتان هیل، تکنسین تحقیقاتی که است که در زمینهٔ پردازش تصاویر مأموریت‌های مریخ همکاری می‌کند، او سال ۲۰۱۲ به LiveScience گفت: “ادعای وجود اشکالی از حیات در زهره نمونه‌ای است که به ذهن خود اجازه دهید، الگوهای موجود در داده‌هایی با رزلوشن پایین را بیابید، درحالی‌که به‌سادگی (چنین الگوهایی) اصلا وجود ندارند.”
به گفته ناسا، اشیایی که در این تصاویر به نظر در حال حرکت می‌رسند، در واقع کاور لنزهای دوربین هستند که پس از فرود از دوربین خارج شده‌اند. در یک عکس، کاوشگر ونرا ۱۳ دیده می‌شود که در کنار آن شی تا حدودی شبیه خرچنگ قرار دارد. در عکسی دیگر که بازهم توسط ونرا ۱۳ گرفته شده، همین شی در مکانی دیگر دیده می‌شود.
اشیایی که در تصاویر کاوشگرهای ونرا-۱۳ و ونرا -۱۴ مشاهده شده‌اند، درواقع قطعاتی از فضاپیماهایی هستند که در فاصله ۹۵۰ کیلومتری هم فرود آمده‌اند. هردو این دوربین‌های یکسانی هستند- یکی در جلو و دیگری در عقب- پس ازاین جهت، معقول است که این کاورها در مکان‌های مختلفی باشند. همچنین عکس دیگری که کسنفومالیتی ادعا می‌کرد، یک عقرب است، در واقعی تنها تاری تصویر است.
یک سیارک به زمین برخورد می‌کند
در سال ۲۰۱۵ شایعاتی منتشر شد که ادعا می کردند، در اواخر سپتامبر یک سیارک به زمین برخورد می‌کند. گفته می‌شد، این سیارک به ناحیه‌ای در نزدیکی پورتوریکو برخورد می‌کند. ناسا به‌سرعت این گزارش را رد کرد. هم‌چین نیازی نیست که بگوییم، چنین سیارکی هیچ‌وقت به زمین برخورد نکرد.
ناسا و شبکه‌ای از تلسکوپ‌های تجسسی در سال ۲۰۰۵ طی دستور کنگره آمریکا، فهرستی از تمام سیارک‌های شناخته‌شده با قطری بیشتر از ۱۴۰ متر تهیه کردند. همچنین سیارک‌های کوچک‌تر هم در این فهرست گنجانده‌شده‌اند. در بین این سیارک‌ها، بنا به پیش‌بینی‌های ناسا، هیچ‌کدام نمی‌توانند در آینده به زمین برخورد کنند.
موجودات فضایی در رازول، نیومکزیکو فرود آمده‌اند
در سال ۱۹۴۷، بنا به شایعات، در مزرعه‌ای در رازول، نیومکزیکو، یک سفینه فضایی سقوط کرد. در حالی که در مورد اینکه واقعا در آن روز چه اتفاقی افتاده هنوز بحث‌های زیادی وجود دارد. اما شایعات ادعا می‌کنند، یک جسم شبیه دیسک و یا نوعی فضاپیما در این مزرعه پیدا شده است و دولت هم به سرعت این مدارک را جمع‌آوری کرده است.
در حالی که شایعات در مورد موجودات فضایی هنوز هم در جریان است، اما برخی می‌گویند، شی‌ء که سقوط کرده در واقع یک بالون هواشناسی بوده است. ارتش ایالات‌متحده هم اذعان کرده، این جسم سقوط کرده یک بالون هواشناسی بوده است که با خود میکروفن‌هایی را حمل می‌کرده تا امواج صوتی ناشی از آزمایش‌های هسته‌ای احتمالی اتحاد جماهیر شوروی را ثبت کنند.
تغییرات آب و هوایی ساختگی‌اند
کره زمین در یک روند غیرطبیعی رو به گرم شدن قرار دارد. یخ‌های قطبی در حال ذوب شدن هستند و سطح دریاها و دما در بسیاری از نقاط جهان در حال افزایش است. چرا این اتفاقات می‌افتند؟ نظریه‌پردازان توطئه در این مورد توضیحاتی همچون فعالیت‌های خورشیدی، تشعشات کیهانی، حرکات زمین (و خورشید) به دور کهکشان راه شیری و بسیاری نظریه‌های دیگر را مطرح کرده‌اند.
در حالی که عوامل زیادی هستند که به گرمایش زمین کمک کرده‌اند، اما واقعیت این است که فعالیت‌های انسانی در این مورد نقش اساسی داشته‌اند. نمودارهای دما نشان می‌دهند که دمای هوا هیچ‌گاه در تمام تاریخ زمین (با توجه به شواهد زمین‌شناسی) به این سرعت گرم نشده است و افزایش دما در واقع مستقیما به افزایش فعالیت‌های صنعتی مرتبط است.
.
منبع: space
