۳۰ واقعیت درباره ی آنکورـ کلانشهر باستانی پنهان در هزاران معبد

آنگور ، شهر گمشده سلطنت باستانی کامبوج

اولین گزارش های واقعی در مورد معابد معروف امروزی آنکور وات به سال ۱۶۰۱ بر می گردد که یک فرانسیسن اسپانیایی به نام مارسلو دی ریبادنایرا آن را در کتابی به نام “یک شهر بزرگ در پادشاهی کامبوج” با “دیوارهای حکاکی شده” و “بزرگ” ذکر کرد. ساختمانهایی که فقط ویرانه ای از آنهاباقی مانده اند.

.این اطلاعات از مبلغان اسپانیایی و پرتغالی که به لانگوک ، پایتخت پادشاهی کامبوج ، در چند کیلومتری شمال پنوم پن ، آمده بودند ،  گرفته شده بودند.

امروز ، ما می دانیم که آنگور  شبیه هیچ شهردیگری نیست.

در این مقاله ، سی مورد از مهمترین چیزهایی را که باید درباره آنگور بدانید ،آورده ایم شهری است که با هزاران معبد باستانی تزئین شده است.

شهر باستانی آنگور در اواخر قرن نهم میلادی تأسیس شد و تقریباً در قرن نهم تا پانزدهم میلادی در این منطقه شکوفا شد.

این شهر به اندازه ای بزرگ بود که از ۰٫۱٪ کل جمعیت جهان بین سالهای ۱۰۱۰-۱۲۲۰ پشتیبانی می کرد.

کلمه Angkor از واژه سانسکریت  ناگارا(Nagara) گرفته شده است و به معنای شهر است.

شهر آنگور در سال ۱۴۳۱٫ میلادی متروک شد و بعدها مورد فرسایش  قرار گرفت

امروز ، آنچه از این شهر بزرگ باقی مانده یک کلانشهر است که در میان جنگل ها و مزارع شمال دریاچه بزرگ (Tonlé Sap) یافت می شود.

شهر آنگور یک گنجینه فرهنگی است که تعدادی از سبک های مختلف معماری را شامل می شود: باخنگ ، پیش روپ ، بانتای سرای ، خلانگ ، بافوئون ، آنگور وات ، بیون و پست بایون.

معبد بایون

معابد انگور بزرگترین گنجینه آن است.معابد منطقه Angkor بیش از یک هزار نفر را در خود جای داده است.آنگور وات به معنای “شهر معبد” است.

گفته می شود که آنگور وات بزرگترین اثر تاریخی مذهبی جهان است.آنگور وات بین سالهای ۱۱۱۳ و ۱۱۵۰ توسط پادشاه سوریاوارمن دوم ساخته شد.

سازندگان باستانی آنگور وات کامبوج مقادیر بسیار بیشتری از سنگ را در مقایسه با کل اهرام مصری بکار برده اند.

اعتقاد بر این است که آنگور وات از حدود ۵ میلیون و شاید حدود ۱۰ میلیون بلوک ماسه سنگ ساخته شده باشد.این بدان معناست که برای آنگور نسبت به کل اهرام مصر از مقادیر بسیار بیشتری از سنگ استفاده شده است.

علاوه بر این ، این مکان یادبود مساحت قابل توجهی حتی بیشتر از پاریس مدرن را اشغال کرده است.آنگور همچنین در مجتمعی از معبد باستانی با ۲۰۰ چهره خندان قرار دارد.که یکی از آنها بایون است.

بایون با ۵۴ برج و بیش از دویست چهره بودا شناخته شده است و حسی را به شما می بخشد که گویی با یک نگاه آرام و جذاب به شما خیره شده اند.

.این معبد به ویشنا – یکی از خدایان اصلی هندوئیسم ، در سنت ویشنایسم اختصاص یافته است

آنگور وات از هر طرف دارای دیوارهایی تقریباً نیم مایلی است که کاملاً  کیهان شناسی هندو را به تصویر می کشد.اعتقاد بر این است که برجهای مرکزی آنگور وات نمایانگر کوه مرو هستند که خانه خدایان محسوب می شوند. اعتقاد بر این است که دیواره های بیرونی معبد نمایانگر کوه هایی است که جهان را محاصره می کنند ، همچنین این کوه نشان دهنده اقیانوس های اطراف آن است.

کل این شهر صحنه ها و تصویرهایی را که در ادبیات باستانی هندو وجود دارد نشان می دهد.

 

 

Angkor Chau Say Tevoda یک معبد هندو است که در اواسط قرن دوازدهم میلادی در آنگور وات  در کامبوج ساخته شد. 

در زمان آنگوریان ، کلیه بناهای غیر مذهبی ، از جمله اقامتگاه پادشاه ، از مصالح فاسد شدنی مانند چوب ساخته شده بود ، “زیرا فقط خدایان حق اقامت در سازه های سنگی را داشتند.

 هنوز مطالعه و کاوش در سطح شهر ادامه دارد. در سال ۲۰۰۷ ، یک تیم بین المللی از محققان از عکس های ماهواره ای و سایر تکنیک های مدرن برای جستجوی شهر استفاده کردند.

آنها نتیجه گرفتند که شهر باستانی آنگور بزرگترین شهر نیمه صنعتی در جهان بوده است ، جایی که دارای یک سیستم زیربنایی پیچیده است که حداقل یک هزار کیلومتر مربع (۳۹۰ مایل مربع) را به مرکز معابد مشهور واقع در آن وصل می کند.

آنگور دارای یکی از پیشرفته ترین شبکه های مدیریت آب در دنیای باستان بود.به همین دلیل ، بسیاری از محققان این شهر را “شهر هیدرولیک” می دانند.

از این سیستم مدیریت آب برای تثبیت سیستماتیک ، ذخیره و پخش آب در سراسر منطقه استفاده شده است.

تا سال  ۱۰۰۰ آنگور باید یکی از بزرگترین شهرهای پرجمعیت جهان بوده باشد.کارشناسان تخمین می زنند که این شهر از شبکه باورنکردنی خود با خطوط کاملاً مستقیم استفاده کرده و ممکن است به راحتی در حدود ۵۰۰۰۰۰ نفر در آن زندگی میکردند.

 به لطف سیستم های کشاورزی تازه شناسایی شده در منطقه آنگور ، کارشناسان موافق هستند که این شهر ممکن است تا یک میلیون نفر را در خود جای داده است.

انگور دارای کانال های گسترده و دو منبع بزرگ واقع در شرق و غرب بود که می توانستند میلیون ها لیتر آب را برای آبیاری محصولات زراعی در زمان خشکسالی نگهداری کنند.

ویرانه های آنگور چهره خندانی از خدای پادشاه جیاوارمن هفتم را نشان می دهد ، که با روی آوردن به بودیسم با پیشینیان خود فرق می کرد.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *