دریافت اولین اطلاعات مهم از کاوشگر خورشیدی پارکر
کاوشگر خورشیدی پارکر یک فضاپیمای رباتیک است که برای کاوش در اتمسفر خورشید طراحی شده و اکنون توانسته است دادههای فوقالعادهای از خورشید برای ما ارسال کند.
این دادهها طی ۴ مقاله در مجلهی Nature منتشر شدهاند. ماموریت کاوشگر پارکر در ۱۲ آگوست سال ۲۰۱۸ آغاز شده است. نام این ماموریت از روی نام دکتر «ایگن پارکر» برداشته شده است که برای اولین بار در سال ۱۹۵۸ وجود بادهای خورشیدی را پیشبینی کرد.
دکتر «توماس زوربوخن» از ناسا، میگوید: «رصد خورشید از نزدیک میتواند دید بهتری در مورد پدیدههای خورشیدی و نحوهی تاثیرگذاری آنها روی زمین به ما بدهد. همچنین میتواند درک ما را از دیگر ستارههای کهکشان راهشیری بیشتر کند.»
بر روی زمین به نظر میرسد که خورشید یک ستارهی ساکت است، ولی این ستاره از نظر مغناطیسی فعال است و انفجارهای نوری عظیمی را در اطراف خود دارد و ذرات متعددی را با سرعتهای نزدیک به سرعت نور از خود خارج میکند. میلیاردها تُن ابر حاوی مواد مغناطیسی نیز در اطراف این ستاره وجود دارند.
همهی این فعالیتها زمین را تحت تاثیر قرار میدهند.
این اتفاقات در طی ۵ میلیارد سال عمر زمین به وقوع پیوستهاند و در آینده نیز ادامه خواهند داشت و در سرنوشت زمین و دیگر سیارات تاثیرگذار خواهند بود. دکتر «نور رئوفی» عضو پروژهی کاوشگر پارکر، میگوید: «ما در دهههای گذشته اطلاعات خوبی دربارهی خورشید بهدست آوردهایم، ولی ماموریت پارکر برای نزدیک شدن به اتمسفر خورشید نیز مورد نیاز بوده است و به این طریق میتوانیم جزئیات این فرآیندهای پیچیدهی خورشیدی را پیدا کنیم.»
اگر از روی زمین نگاه کنیم، بادهای خورشیدی جریانهای تقریباً یکنواختی از پلاسما هستند که در برخی اوقات پرشهای آشفتگی در آنها مشاهده میشود. با این حال پارکر نشان داده است که این سیستم بسیار پیچیدهتر از تصورات دانشمندان است. دکتر «استوارت بیل» از دانشگاه برکلی کالیفرنیا، میگوید: «پارکر در فاصلهی ۱۵ میلیون کیلومتری از خورشید نشان داده است که بادهای خورشیدی بسیار ناپایدار هستند. این بادها نیز مانند خود خورشید از پلاسما تشکیل شدهاند.»
ابزار نصب شده بر روی پارکر با اندازهگیریهای دقیق میتواند نحوهی تغییر میدانهای الکتریکی و مغناطیسی در اطراف کاوشگر را ثبت کند. این اندازهگیریها نشان دادهاند که میدان مغناطیسی اطراف کاوشگر به سرعت تغییر جهت میدهد و به این دلیل بادهای خورشیدی نیز بسیار ناپایدار هستند.
دکتر «جاستین کسپر» از دانشگاه میشیگان، میگوید: «ما از زمان شروع ماموریت در حال رصد بادهای خورشیدی بودهایم و اینگونه تصور میکردیم که با نزدیک شدن به خورشید این بادها قویتر میشوند، ولی نمیدانستیم که ساختار سرعتی این بادها به این شکل در میآید. ما توانستیم درون این بادها بقایای ساختاری خورشید را کشف کنیم. این بقایا بر روی میدان مغناطیسی اطراف خود تاثیر میگذارند.»
یکی دیگر از پرسشهایی که در حال نزدیک شدن به پاسخ آن هستیم، مسالهی وجود ناحیهی خالی از گرد و غبار در اطراف خورشید است. دانشمندان همیشه تصور میکردند که در نزدیکی خورشید گرد و غبار تحت تاثیر گرمای خورشید به گاز تبدیل میشوند و به این ترتیب ناحیهای خالی از گرد و غبار تشکیل میشود. اکنون پارکر توانسته به ناحیهای نزدیک شود که در آنجا از غلظت گرد و غبار کاسته میشود. تصاویر گرفته شده توسط ابزارهای پارکر اکنون به وضوح و بدون نگرانی از وجود گرد و غبار میتوانند به راحتی کورونا و بادهای خورشیدی را مشاهده کنند.
