آیا ابزاری که در ساخت بناهای باستانی به کار رفته است ما را مبهوت کرده است؟

یکی از دلایل اصلی اینکه امروزه مجذوب ساختارهای باستانی هستیم این است که سنگ های عظیم برش خورده با دقت غیر قابل توصیف در کنار یکدیگر قرار می گیرند. با چشمان خود میبینیم که یک نقص قطعی در روایت اصلی وجود دارد.

توضیحات قدیمی حاکی از آن است که ابزارهای معمولی و ابتدایی حاکی از دانش خارق العاده ی بشر است. هیچ توضیحی در مورد اینکه چرا تکنیک های ساخت و ساز و طرح ها شباهت های زیادی باهم در کل سیاره زمین دارند وجود ندارد.

پیوندهای گم شده

جدا از رمز و راز ساخت و ساز ، یک مساله گنگ دیگر وجود دارد: چه بر سر ابزارها آمد؟ همچنین ، چرا ما اطلاعات ثبت شده ای را نمیبینیم که این روش های ساختمانی حیرت انگیز را توضیح دهد.

آیا این روشها به طرز مخفیانه ای پنهان نگه داشته شده اند ، یا پاسخ ها همه ما را مبهوت می کند؟ آیا دلیل اینکه ما شواهد روشنی از ابزار ها پیدا نکرده ایم این است که یکی از ابزارها صدا و لرزش های زودگذر است؟ و آیا دلیل دیگری وجود دارد زیرا ما  کاربرد ابزارها را درک نکرده ایم.

“سنگ های بادبانی مصر

یک گزارش باستانی از یک مورخ و جغرافیدان عرب باستان حکایت از این دارد که مصریان از صدا برای انتقال سنگ های عظیم استفاده می کردند. وی که به عنوان هرودوت اعراب شناخته می شود ، تا سال ۹۴۷ میلادی افسانه ای به  قدمت یک قرن را ثبت کرد.

بر طبق این افسانه:

سازندگان آنها هنگام ساخت اهرام ، آنچه را که به عنوان پاپیروس جادویی توصیف شده بود ، در زیر لبه های سنگهای قدرتمندی که قرار بود در مراحل ساخت استفاده شوند ، قرار دادند.سپس سنگها یکی یکی مورد اصابت یک میله اهنی قرار میگرفتند. بر اساس افسانه میله های فلزی سنگها مانند سربازانی شجاع بدون تردید و بر اساس دستورات از هر دو طرف و به آرامی در یک مسیر هدایت شده شروع به بلند شدن در هوا میکنند.

 

 
آنوبیس

همه ما خدایان مصری مانند آنوبیس را دیده ایم که مانند تصویر فوق با میله عجیب و غریب در دست خود ایستاده است. با این حال ، بسیاری از مردم نمی دانند آن شیء چیست.

این یک Was-scepter. نامیده می شود ، پرسنلی با یک ابزار چنگال مانندو با یک سر محکم مانند یک سگ یا حیوان دیگر است

میله نازک و کاملاً مستقیم و با سایر اشیاء اسرارآمیز مانند آنخ و دج در ارتباط است. آیا آنها صرفاً نمادین بودند یا می توانستند نوعی ابزار باشند؟

ابزار باستانیAnkh ، Djed
ابزار باستانی

براساس دانشنامه تاریخ باستان ، این اشیاء نمادی هستند که نمایانگر قدرت و  سلطنت است.

سه نماد مهم ، که اغلب با همه نوع آثار هنری مصری از امولت ها گرفته تا معماری ظاهر می شوند ،که آنخ ، دیه و اسکپتر بودند.

این ها  غالباً در کتیبه ها ترکیب می شدند و اغلب در سارکوفاژی به صورت گروهی یا جداگانه ظاهر می شوند.  هر یک از این موارد ،  بیانگر یک ارزش ابدی هستند.

آنخ نماینده زندگی است. ثبات دج قدرت بود.

در برخی از تصویرها ، Was-sceptres در حالی که به هوروس نگاه می کند ، از پشت بام حرم نگهبانی می کند. به همین ترتیب ، Djed بر روی تابلوهای معابد دیده می شود که در مقابل آسمان در مجتمع Djoser در ساکارا قرار دارد.

در یک ویدیو از معماران باستان به بررسی این ایده می پردازند و نمونه هایی از چنگال های تنظیم شده توسط مصریان را نشان می دهند. روایتگر متیو سیبسون از انگلستان ایده های جالبی را درباره اینکه چگونه مصریان ممکن است از اشیایی مانند Was-scepter و چنگال های تنظیم شده برای برش سخت ترین سنگها با استفاده از قدرت صدا و لرزش استفاده کرده باشند.

تصویری از چنگال های تنظیم شده بر روی مجسمه ایزیس و آنوبیس دیده می شود که هر کدام یک میله را در دست دارند. بین خدایان ، حکاکی دو چنگال تنظیم را نشان می دهد که به نظر می رسد توسط سیم ها به هم وصل شده اند. در زیر چنگالها ، یک شی گرد با محور چهار شاخه قرار دارد و تقریباً مانند یک فلش به سمت بالا به نظر می رسد.

 

 

ابزاز باستانی

سیبسون گفت: “چند سال پیش یکی از دوستان آمریکاییش قفل دری را که منتهی به یک فروشگاه موزه مصری بود را برداشت که اندازه آم تقریباً ۸ تا ده فوت بود. در داخل آن  “صدها عدد” از آنچه که او  “چنگال های تنظیم”  توصیف کرده را پیدا کرداین اندازه ها از حدود ۸ اینچ تا حدود ۸ یا ۹ فوت طول و به منجنیق شبیه بود ، اما با یک سیم محکم بین دندانه های چنگال کشیده شده است او اتفاقاً اصرار دارد که اینها قطعاً  فولادی هستند.این اشیاء شبیه یک وسیله “U” شکل با یک دسته (کمی شبیه به گودال) بودند ، و هنگامی که سیم کنده شد ، برای مدت طولانی ارتعاش داشتند. آیا این وسایل ممکن است  از آنها برای برش یا حکاکی سنگ استفاده  شده باشد؟

به نظر می رسد که سلسله چنگال های تنظیم با سیم کشیده شده بین قلع را  در مجسمه ایزیس و آنوبیس تأیید می کند.در مرحله بعد ، یک سیلندر  سومری بسیار قدیمی تر را مشاهده می کنید که نشانگر شکل یک چنگال تنظیم است. همانطور که بیشتر می بینید ، به نظر می رسد که مردم باستان بیشتر از آنچه که در حال حاضر درک می کنیم ، درباره اثرات صدا و لرزش می دانستند.امروزه ما در حال یادگیری روشهای جدید برای دیدن ساختارهای باستانی هستیم.در همین حال ، مطالعه cymatics نشان می دهد که چگونه ارتعاشات هندسه ماده را به روش های پیچیده و غیر قابل توضیح تغییر می دهد. علاوه بر این ، اسرار مکانیک کوانتوم ناخوشایند است زیرا ما ذرات جدیدی پیدا می کنیم و از الگوریتم های هوش مصنوعی برای کشف چگونگی عملکرد خود ماده استفاده می کنیم.آیا می توانیم سرانجام به مرحله ای برسیم که دقیقاً درک کنیم که چگونه مردم باستان جهان آثار عظیم الجثه ای در سراسر جهان ایجاد کردند؟

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *