بیگانگان فضایی درون سیاه چاله ها زندگی می کنند!

پروفسور “یاچسلاف دوکوچائف” از موسسه تحقیقات هسته ای آکادمی علوم روسیه در مسکو معتقد است که در مرکز بعضی از سیاه چاله ها منطقه ای است که در آن فضا و زمان می تواند وجود داشته باشد.

این سیاه چاله ها ساختار داخلی پیچیده ای دارند که از فوتونها، ذرات و سیاراتی تشکیل شده است. این منطقه در اطراف یک “تکینگی” (singularity) می چرخد. تکینگی منطقه ای در یک سیاه چاله است که در آن زمان و فضا نامحدود می شود.

سیاه چاله ها نیز خط افق دارند. یکی از این افقها “افق کوشی” نام دارد. به گفته این دانشمند، افقهای کوشی داخلی یک سیاه چاله  یا فضایی که در آن بُعدهای زمان، فضا و مکان دوباره به عقب باز می گردند، می توانند میزبان ذرات و سیارات باشند. افق “کوشی” برگرفته از نام “آگوستین لویی کوشی” ریاضیدان فرانسوی (۱۸۵۷- ۱۷۸۹) است. وی در زمینه انتشار امواج، حساب و الاستیسیته، مطالعات مهمی انجام داده است.

این سیارات می توانند بدون نیاز به خارج شدن از سیاه چاله، از پروتونها و فوتونهای نور و گرما و از انرژی تکینگی مرکزی، انرژی بگیرند. این شرایط برای حیات مناسبند بنابراین بیگانگان فضایی می توانند در این منطقه درون سیاه چاله ها به صورت خودکفا زندگی کنند.

“یاچسلاف دوکوچائف” در این خصوص گفت: “این منطقه درونی سیاه چاله که توسط دو افقی که از جهان خارجی می آیند پوشانده می شود براستی مکان مناسبی است به طوریکه تمدنهای پیشرفته می توانند با ایمنی کامل داخل یک سیاه چاله عظیم مرکز کهکشانها زندگی کنند بدون اینکه از بیرون دیده شوند.”

در ابتدای سال جاری گروهی از دانشمندان کشف کردند که سیاه چاله عظیم مرکز کهکشان “مسیه ۸۷” تقریبا دو برابر بزرگتر از آن چیزی است که تاکنون تصور می شد. این کهکشان حدود ۵۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد.

این ستاره شناسان در این خصوص توضیح دادند که امکان دارد این سیاه چاله از پیوند صدها سیاه چاله کوچکی که در گذشته در هم یکی شده اند به وجود آمده باشد. این سیاه چاله هزار برابر بزرگتر از سیاه چاله عظیم مرکزی کهکشان راه شیری است.

سیاه چاله منطقه ای از فضا است که در آن گرانش به حدی قوی است که همه چیز حتی نور را به درون خود می کشد.

بیگانگان فضایی

 اصطلاح بیگانگان فضایی را نخستین بار “انریکو فرمی”، فیزیکدان ایتالیایی در سال ۱۹۵۰ ارائه کرد.

این برنده جایزه نوبل فیزیک به خاطر تحقیقاتی که روی نوترونهای آهسته انجام داد شهرت دارد. وی در تابستان ۱۹۵۰ در لابراتوار “لس آلاموس” تکزاس و در حضور “ادوارد تلر” این سئوال را طرح کرد: “آنها کجا هستند؟”. ادوارد تلر کمی بعد پدر بمب هیدروژنی شد. از آن پس این سئوال به عنوان “پادارکس فرمی” شهرت یافت.

تا سال ۱۹۵۰ هیچ تحقیق واقعی از بیگانگان فضایی انجام نشده بود. اولین تبلیغات مدرن درباره “یوفو” در ۲۴ ژوئن ۱۹۴۷ آغاز شد. از سال ۱۹۶۰ یعنی ۱۰ سال پس از سئوال فرمی، تحقیقات بسیاری درباره “ای- تی” (قهرمان فضایی فیلمی با همین نام اثر استیون اسپیلبرگ) انجام شده بود، برخی از تحقیقات در دست انجام بودند و برخی دیگر مراحل آماده سازی را پشت سر می گذاشتند اما تمام آنها هیچ نتیجه ای در بر نداشتند.

انتشار اسناد دولتی درباره بیگانگان فضایی

به نظر می رسد که در طول ۶۰ سال گذشته و با ساخت فیلمهای متعدد سینمایی در مورد موجودات ناشناخته، تردد بیگانگان فضایی نیز بر روی زمین افزایش یافته است. به طوریکه به تازگی دولتهای نیوزلند، انگلیس و آمریکا اسنادی را در مورد رویت اجرام فضایی بیگانه در آسمان کشورهای خود در طول ۶۰ سال اخیر منتشر کرده اند و هرچند وقت یکبار نیز یک شیء عجیب در آسمان مناطق مختلف دنیا از چین تا مکزیک و از انگلیس و آمریکا تا روسیه و ایتالیا دیده می شود.

برای مثال، FBI به تازگی گزارش عجیبی را منتشر کرده است که به نظر می رسد می تواند فرود بیگانه های فضایی در نیومکزیکو را در سال ۱۹۵۰ به اثبات برساند.

پیش از این دولت انگلیس نیز اسنادی را منتشر کرده بود که نشان می دادند وینستون چرچیل نخست وزیر این کشور در زمان جنگ جهانی دوم دستور داده بود که به منظور جلوگیری از تشویش اذهان عمومی اسناد مربوط به هر نوع احتمال وجود بیگانگان فضایی محرمانه شود.

همچنین مدتی قبل، وزارت دفاع نیوزلند اسنادی را درباره یوفوها از ۱۹۵۰ به بعد منتشر کرد و اظهار داشت که بیش از دو هزار سند را درباره برخوردهای از نزدیک با اشکال حیات در سیارات دیگر در سال ۲۰۵۰ منتشر خواهد کرد.

برپایه این اسناد در سال ۱۹۹۵ یک موجود فضایی با پاهایی بزرگ به سایز ۴۴۰ در این کشور دیده شده است.

هرچند دنیای علم تاکنون هیچ نمونه مستند علمی درباره حضور موجودات فضایی حتی در اشکال ابتدایی آن پیدا نکرده است باوجود این، تلاش بشر برای رهایی از ترس تنها بودن در جهان همچنان بر انتشار اخباری از این دست صحه می گذارد.

این تلاش تا جایی پیش رفته است که سال گذشته سازمان ملل سفیری را به منظور خوشامدگویی به بیگانگان فضایی انتخاب کرد تا در صورت قرارگیری در شرایط ورود بیگانگان فضایی به زمین، فردی برای برقراری ارتباط با آنها در کره خاکی حضور داشته باشد.

“گای کنسولمانگنو” یکی از دانشمندان ارشد واتیکان نیز اعلام کرد که امکان وجود اشکال ماورایی حیات در فضا وجود دارد و کلیسا بدون توجه به تعداد دست و پاهای آنها به این موجودات خوشامد خواهد گفت و حتی حاضر است آنها را غسل تعمید دهد.

پس از این اظهارات، یک ستاره شناس و استاد دانشگاه هاروارد اعلام کرد که احتمالا ما زمینی‌ها در جهان تنها هستیم و موجودات فضایی وجود ندارند.

هوارد اسمیت استاد برجسته فیزیک نجوم در داشنگاه هاروارد پس از مطالعه بر روی تمام ۵۰۰ سیاره مشابه زمین که تاکنون کشف شده اند ضمن اعلام اینکه به احتمال بسیار زیاد ما در جهان تنها هستیم گفت: “شرایط بی ‌نهایت سخت و دمای بسیار بالا حتی در این سیارات این فکر را بر می انگیزند که هیچ امیدی برای یافتن اشکال دیگر حیات هوشمند در جهان وجود ندارد.”

وی افزود: “ما بررسی کردیم که بخش وسیعی از سیارات و منظومه های خورشیدی دیگر به طور بنیادی با سیاره و منظومه ما متفاوتند و موانع بسیاری در ایجاد حیات به اشکالی که می شناسیم وجود دارند.”

اما این اظهارات در شرایطی گفته شد که در سال ۲۰۰۹ استفان هاوکینگ فیزیکدان نجوم دانشگاه کمبریج و کاشف سیاه چاله ها اعلام کرده بود که تقریبا مطمئن است اشکال بیگانه در بخشهای دیگر جهان وجود دارند.

به اعتقاد این دانشمند انگلیسی، ما باید از ملاقات با فضاییها دوری کنیم چرا که احتمالا برخورد دوستانه ای با ما نخواهند داشت.

اکنون با فرضیه جدید “یاچسلاف دوکوچائف”، هرچند موجودات فضایی می توانند وجود داشته باشند اما حتی اگر هم بخواهند نمی توانند از محل زندگی خود خارج شوند، چراکه نیروی گرانش سیاه چاله ها به حدی زیاد است که هیچ چیز امکان خروج از آنها را ندارد و اگر ما روزی تصمیم بگیریم برای ملاقات با فضاییها به داخل سیاه چاله برویم بعید است که بتوانیم دوباره به زمین بازگردیم و خاطرات سفر خود را برای همنوعان خود تعریف کنیم.