واکنش والدین در مقابل دروغگویی و تقلب کودکان چیست؟
اگر متوجه بشویم که کودکمان متقلب و فریبکار یا دروغگو است و مسائل مهمی را مخفی می کند بدون شک ناراحت می شویم و احساس خشم و شرمندگی می کنیم. ولی جار و جنجال به راه انداختن کمکی به ما نمی کند. این عمل فقط کار را خراب تر و به کودک ثابت خواهد کرد که او حداقل با تلاش خود در آرام ساختن محیط خانواده، کار درستی انجام می داده است. در مصاحبه ای رادیویی از مادر کودکی مشکل آفرین شنیدم که می گفت: شما نمی توانید با فریاد کشیدن سر آنان یا کتک زدن وادارشان کنید که راست بگویند. آنان هنگامی حرف راست خواهند زد که بنشینید و با آنان صحبت کنید. این تنها راه ممکن است. بنابراین ما باید آرام باشیم و ریشه ی ناراحتی را پیدا کنیم تا از وقوع دوباره ی آن جلوگیری کنیم. به لحاظ عملی دروغگویی و فریبکاری کودکان را از فهمیدن اشتباهات و درس گرفتن از آنها و قبول مسئولیت باز می دارد.
اگر پی ببریم که کودک ما درباره ی نمره اش دروغ می گوید یا تقلب می کند بهترین راه این است که:
- بگذاریم او به روشنی ولی به آرامی بداند کاری که کرده است اشتباه است.
- دربار ی اینکه چرا می ترسد موضوع را با ما در میان بگذارد یا اینکه چرا کارها را بدتر از آنچه که می خواسته انجام داده با او صحبت کنیم و از او بپرسیم که آیا مانعی وجود دارد که بر طبق انتظارات ما عمل نمی کند.
- او را ترغیب کنیم درباره ی کاری که انجام داده و به اشتباه انجامیده فکر کند مثلا تلاش بیشتری نکرده یا ناآگاهی اش باعث اشتباه او شد؛ این کار می تواند او را سرعقل بیاورد که ببیند تظاهر کردن ضرورتی ندارد.
- با استفاده از رهنمودهایی که قبلا مورد بحث قرار گرفت به بازسازی عزت نفس و خودباوری کودکمان بپردازیم.
- تغییراتی را که می توانیم در انتظارات و واکنش هایمان به وجود آوریم در نظر بگیریم.
شرایط زندگی را طوری ایمن بسازید که کودکان از اشتباه کردن نهراسند و وقت کافی برای اداره و کنترل امور داشته باشند. اجازه دهید درباره ی اشتباهات خود واقعیت را بگویند. کودکان احتیاج دارند که درباره ی اشتباهاتشان به آنها دلگرمی داده شود بدون اینکه درباره شان داوری شود یا بترسند. سرانجام همیشه به خاطر صداقتی که در مورد اشتباهاتشان از خود نشان می دهند با درک گفته هایشان وارائه ی پیشنهادهای عملی به آنها پاداش دهید.
