با کمک استانداردهای ایزو کشاورزی صحیح آغاز می شود

استانداردهای ایزو در صنایع غذایی به حوزه ی کشاورزی نیز وارد شده اند. شرکت ها در سال جاری اعلام کردند که برنامه های خود برای استفاده از خودروهای پرنده ی بدون سرنشین برای ارسال و تحویل بسته ها را به واقعیت نزدیک کرده اند. همان طور که چنین فناوری همچنان در تکامل است، نیاز به استاندارد بین المللی در این زمینه نیز احساس می شود. اما ارتباط آن با کشاورزی چیست؟

زندگی بیش از ۷ بیلیون انسان روی کره ی زمین به توانایی منحصر به فرد ما در خراش دادن سطح خاک زمین، کاشت دانه و برداشت آن ها بستگی دارد.
اگرچه ریشه ی گیاهان در دل خاک جای دارد و به نظر می رسد که همه چیز در این خاک کشت شده و برداشت می شود، اما اگر دقیق تر بنگریم، این آسمان است که کشاورزی را رونق بخشیده یا آن را به طور کلی می خشکاند.

آب و دی اکسید کربن به وسیله ی نور خورشید در گیاهان به شکر و آب تبدیل می شوند. اما اگر از کشاورزان بپرسید، بیشتر این فرآِیند را به زمین نسبت می دهند، در حالی که سرمنشا آن در آسمان و نور خورشید نهفته است.

عوامل موثر در کشاورزی

عوامل موثر در کشاورزی به جز زمین، خاک، هوای تازه، خورشید و باران؛ نیروی کار، کود، ضد آفت ها و … هستند.

برای این که کشاورزان در کسب و کار خود موفق بوده و در آن پایدار باقی بمانند و محصولات تولیدی آن ها با جمعیت روبه رشد ما هماهنگی داشته باشد که احتمالا در همین لحظه ۵۰ نفر به آن اضافه شده اند، می باید از منابع خود به شکل بهتر و بهینه ترین استفاده کنیم و این است که کشاورزی صحیح و دقیق را می سازد.

چنین ایده ای از دهه ی ۱۹۸۰ شکل گرفت، اما در حال حاضر تکنولوژی این واقعیت را به گونه ای تغییر داده است که پیش از آن نمی توانستیم فکرش را بکنیم. برای پاسخ ما می توانیم دوباره به آسمان نگاه کنیم. یا مانند کورتنی رابینسون رئیس کمیته ی فنی ISO / TC ۲۰ که استاندارد خودروهای بدون سرنشین پرنده را تدوین ساخت، به موضوع بنگریم.

رابینسون، مدیر زیرساخت های حمل و نقل هوایی شهری در انجمن صنعت هوافضا (AIA)، یک گروه از کارشناسان را برای ایجاد استاندارد بین المللی برای هواپیماهای بدون سرنشین – ISO ۲۱۳۸۴ هماهنگ می کند. محدوده ی کار آنها جاه طلبانه بوده و به ترتیب شامل سه بخش مشخصات عمومی، محصول سیستم ها و روش های عملیاتی می شود.

شایان ذکر است که قسمت ۱ الزامات عمومی را برای UAS فقط برای عملیات مدنی و تجاری مشخص می کند. این امر دولت یا استفاده نظامی را پوشش نمی دهد، هر چند دولت ها می توانند از آنها استفاده کنند.

همین مفاهیم در حوزه ی کشاورزی نیز مصداق پیدا می کند. کشاورزی دقیق و صحیح در چند بخش نمود پیدا می نماید.

زمین، نیروی کار و آسمان

استانداردهای بین المللی ایزو در بخش زمین در کشاورزی چه می گویند؟

طبق استانداردهای بین المللی ایزو زمین های کشاورزی باید دارای الزامات خاصی باشند و نوع بهره کشی از آن ها بر طبق مقررات صورت بگیرد.
برای این که یک زمین کشاورزی در طی سال ها بایر و بلا استفاده نشود، کاشت های پی در پی و غیراصولی در آن طبق استانداردها ممنوع می باشد و کشت باید در فصول قید شده و در حجم استاندارد انجام شود.

الزامات ایزو در بخش نیروی کار کشاورزی

نیروی کار مشغول در زمین های کشاورزی در مراحل شخم زنی، کاشت و برداشت فعال هستند. این نیروها در دنیای تکنولوژی امروز به میزان زیادی کوچک شده و بیشتر در نقش اپراتورهای وسایل و تجهیزات صنعتی کشاورزی ظاهر می شوند.
اما همین نیروهای کار باید نسبت به استفاده ی صحیح از زمین های کشاورزی آگاهی کامل داشته باشند و با مدیریت صحیح کمترین دورریز و تلفات کشاورزی را داشته باشیم.

الزامات ایزو در بخش آسمان

برای رشد گیاهان و محصولات کشاورزی نیاز به باران، هوای تازه و نور خورشید داریم. الزامات ایزو با صدور قوانین و ملاحضاتی بالاترین میزان بهره وری و بهره کشی از نیروهای طبیعی آسمانی برای بالا بردن ظرفیت های کشاورزی را ارائه می کنند.

در زمین های زراعی باید سیستم آبرسانی به شکلی صورت پذیرد که بالاترین استفاده از نزولات آسمانی را داشته باشیم.

بهره وری از نور خورشید و استفاده از سلول های خورشیدی و انرژی پاک در زمین های کشاورزی موضوعی ست که در برنامه ی توسعه ی جهانی نیز به آن به طور مفصل پرداخته شده است.

همانطور که انسان رشد می کند، فشار بر منابع و زمین های کشاورزی نیز تاثیر می گذارد. در حالی که فناوری آینده ممکن است راه های جدیدی برای افزایش بهره وری ما ارائه دهد، به نظر بعید می رسد که ما شاهد چیزی مانند افزایش چهار برابری در عملکرد کشاورزی جهانی باشیم.

در اوایل قرن بیستم با اختراع فرآیند Haber-Bosch کودهای مصنوعی در کشاورزی تحول بزرگی به وجود آورد. اما هنوز نمی توان حال فعلی کشاورزی جهان را مساعد بیلیون ها جمعیت ساکن در زمین دانست.

استفاده از جدیدترین فناوری در حفاظت از محصولات و مواد غذایی، منابع آبی پایدار و برنامه های زراعی بر روی داده های فعلی، تنها فرمول موفقیت خواهد بود.