کمونیسم و سوسیالسم, زائیده کیمیاگری و بانکداری شوالیه های معبد- بخش اول

نوشته زیر بخش اول از خلاصه ای است از کتاب «پول میوه درخت دانش است» به قلم تریسی آر. توایمن. علی رغم کمبود فرصت و نیمه کاره ماندن مطالب قبلی, این مطلب به این دلیل ترجمه و خلاصه سازی شده و در اختیار خوانندگان قرار میگیرد که به زبانی بسیار ساده و روان و عاری از لغات تخصصی مربوط به اقتصاد و بانکداری نوشته شده و توضیحی قابل فهم و روشن از سیستم بانکداری امروز و ریشه های آن ارائه میدهد:

اولین نظام بانکی جهان

استفاده از سکه طلا یا نقره به عنوان پول رایج همزمان خوب و بد است: ارزش در خود سکه است. اگر خرجش کنید, گمش کنید, از شما بدزدندش, ارزش آن از دست شما رفته است. موضوعی که در دوران باستان و قرون وسطی ایجاد مشکل کرده بوده راهزنی بود. پشت هر گردنه ای راهزنانی منتظر بودند تا سکه مسافران را بدزدند. در نهایت راه حلی برای این مشکل پیشنهاد شد, و البته تعجب آور نیست که این راه حل توسط یک «معبد» دینی پیشنهاد شد: شوالیه های فقیر معبد سلیمان مبدع این راه حل بودند.

«شوالیه های معبد» متشکل از جمعی از نخبگان جنگجوی برخاسته از میان راهبان کاتولیک بود که در اوایل قرن دوازدهم میلادی در خط مقدم جبهه جنگ اروپا علیه تسخیر و کنترل سرزمین مقدس نبرد میکردند. بعضی از بنیان گذاران اولیه این گروه خود مسئول واقعی درگیری اروپا در جنگهای صلیبی بودند. کلیسا به آنها اجازه داد مجموعه قوانینی برای خود وضع کنند و به هیچ کس پاسخگو نباشند جز پاپ. به این ترتیب شوالیه های معبد در سراسر اروپا در زمینه های گوناگون در قالبی خودگردان مشغول به فعالیت شدند. معبدی ها به سرعت شروع به گردآوری مال و قدرت کردند. در املاکشان در سراسر اروپا در قالب دولت-شهرهای نیمه مستقل به کشاورزی, تولید خوراک مورد نیاز خود, تاسیس و اداره بیمارستان, و تولید تسلیحات و پوشاک و سایر کالاها کردند.

احتمالاً مهم ترین دستاورد این خودگردانی و استقلال وام دادن با بهره بود که خلاف قانون ضد نزول در سرزمین های مسیحی بود. پیش از آن در اروپا تنها یهودیان مجاز به دریافت بهره بودند, چرا که آنها را راه گم کرده دینی میدانستند. در زمانها و مکانهای مختلفی حتی قوانین گذاشته شده بود تا یهودیان مجاز به پرداختن به هیچ حرفه دیگری جز بانکداری نباشند. بانکداری مورد نیاز جامعه بود و باید کسی این مسئولیت را به عهده میگرفت. یهودیان در مواردی که بدهی افزایش پیدا میکرد و بازپرداخت وام و بدهی غیر ممکن میشد, مقصر قلمداد میشدند. این اتفاق به کرات پیش آمده بوده و ریشه بسیاری از رفتارهای ضد یهودی در قرون وسطی بود. معبدی ها وظیفه بانکداری را بر عهده گرفتند. این اقدام با تایید کلیسا بود, البته در آغاز.

معبدی ها نگهبانان رسمی راه زیارتی سرزمین مقدس بودند. احتمالاً دلیل اولیه تشکیل گروه شان نیز همین بود. به عنوان نگهبان راه زیارتی نظامی را ایجاد کردند که زائرین را از راهزنان در امان نگاه دارد. در این سیستم زائرین به جای آنکه طلا و اموال باارزش خود را در بار سفر ببندند, مقداری پول طلا یا نقره در نزدیکترین مرکز معبدی ها در نقطه عزیمت شان میسپردند و سپس از مسیر از پیش تعیین شده ای که در طول آن کلیساها و کلیساهای جامع قرار داشت به اورشلیم عازم میشدند. کلیساهای بین راه با مراکز معبدی مرتبط بودند و خدمات بانکی ارائه میکردند. زائرین در این مراکز بین راهی «چیت» هایی را که از بانکدارها در ازای سپرده طلا یا نقره خود دریافت کرده بودند ارائه میدادند و از بانک بین راه مقدار پول مورد نیاز برای اقامت در استراحتگاه یا اهدا به کلیسا را دریافت میکردند. مابقی پول در حساب آنها باقی می ماند. همچنین این امکان وجود داشت که در ازای خداماتی که خود معبدی ها به زائرین ارائه میکردند پرداخت مستقیم از حساب شان صورت بگیرد. «چیت» ها منقوش به علامات و نشانهای پیچیده ای بود که معبدی ها قادر به خواندن و فهمیدن آن بودند. این علامات هنوز در برخی لوژهای ماسونی سراسر دنیا یافت میشود. واژه چک از همین جا به زبان انگلیسی و فرانسه وارد شد. در واقع بسیاری از کلمات انگلیسی دوران میانی که با بانکداری و اقتصاد مرتبط هستند به شکلی به معبدی ها ربط پیدا میکنند. کلمه چک از پارچه شطرنجیی* آمده که معبدی ها میگستردند و با کمک آن به حسابهای بانکی شان رسیدگی میکردند, بدهکاری و بستانکاری ها را «چک» میکردند.

با کمک بخششهای مالی اشراف زادگانی که در ازای مالشان به این گروه میپیوستند, نزول پول, و تجارت و صنعت, معبدی ها امپراتوری خود را تبدیل به بزرگترین قوای اقتصادی اروپا کردند و این جایگاه را تا زمان هشتمین جنگ صلیبی در سال ۱۲۷۱ که طی آن سرزمین مقدس از دستشان رفت حفظ کردند. با از دست رفتن سرزمین مقدس, شاهان و اشراف اروپا و کلیسا نمیدانستند نقش بعدی معبدی ها چه خواهد بود. پول, ملک, قدرت, اسب, سلاح و ارتش آنها اکنون باید به چه کاری مشغول میشد؟ بسیاری از خاندانهای سلطنتی اروپا به شدت به معبدی ها بدهکار بودند و چون فرمان پاپ آنها را از هر گونه اقدام علیه شوالیه های معبد بازمیداشت, احساس خطر شدیدی میکردند.

خطر بالقوه دیگری نیز وجود داشت, خطری ماورالطبیعی. هیچ کس نمیدانست معبدی ها این همه ثروت را دقیقاً از چه راهی به دست آورده اند. تصور عمومی بر این بود که رازی در این میان وجود دارد. شایعاتی وجود داشت در اینباره که نُه تنی که پایه گذار اولیه معبدی ها بوده اند, در دورانی که مسجد الاقصی مقرشان بوده, گنجی را زیر این مسجد یافته اند. این نظریه منبع  صدها کتابی بوده که در طول زمان در اینباره نوشته شده است و حتی در هسته بعضی مناسک فراماسونهای امروزین نیز دیده میشود. گفته شده که معبدی ها صندوقچه عهد را زیر قبه الصخره یافته اند, اما در اینباره که این صندوقچه چگونه منجر به کسب این همه ثروت شده توضیحی داده نشده. شایعه دیگری که در اواخر قرن سیزدهم رواج یافت این بود که معبدی ها ثروت خود را طی عهدی که با شیطان بسته بودند به دست آوردند. طبق این داستان معبدی ها پاپ را طلسم کرده و با جادو دیگران را تشویق به دادن مال خود به آنها میکردند. شوالیه هایی که از معبدی ها جدا شده بودند داستانهایی از مراسم آیینی سرّی و بت پرستانه روایت میکردند.

در سحرگاه ۱۳ اکتبر ۱۳۰۷ که مصادف با جمعه میشد, شوالیه های ساکن فرانسه در سطحی وسیع به فرمان شاه فیلیپ چهارم دستگیر شدند*. او به معبدی ها بدهی فراوان داشت و معبدی ها او را به عضویت کلوب خود نمیپذیرفتند. شاه با تحت تاثیر قرار دادن پاپ جاسوسانی را به مراسم معبدی ها فرستاده بود و مشخص شده بود که شایعاتی که درباره مناسک آنها رواج دارد صحیح است. داستانهای جاسوسان و اعترافات اعضای جدا شده منسجم, سازگار با هم و وحشتناک بود. مناسک از جمله شامل این موارد بود: بوسیدن باسن برهنه اعضای جدید, بوسیدن پشت بز یا گربه, تف کردن به صلیب, ابطال تعمید در کودکی به عنوان یک مسیحی, و گاه پذیرفتن یحیای تعمید دهنده به عنوان مسیح واقعی, و پرستش سَری موسوم به بافومه که هیچ یک از اعتراف کنندگان نمیدانستند واقعاً چه بود. برخی آن را سر یک بز, برخی سر یک مرد ریشو, سر یک زن, سر یک دوجنسی, و برخی سری از جنس پوست چرم مانند توصیف میکردند. بعضی گفته اند دو یا سه صورت داشته یا پا داشته. بعضی آن را بخشی مومیایی شده از یک بدن توصیف میکردند و دیگران آن را یک جمجمه میدانستند. این سر در طول مراسم به پیشگویی میپرداخت و به آنها «خرد» میبخشید. آنها معتقد بودند بافومه آنها راثروتمند و زمین را بارور میکرد.

استاد بزرگ معبدی ها, ژاک دو مولای در نوامبر ۱۳۰۷ به اتهاماتش اعتراف کرد. پاپ کلمنت که به اندازه کافی به این اعترافات گوش داده بود دستور دستگیری معبدی ها در هشت کشور شامل انگلستان, ایرلند, پرتغال, ایتالیا و آلمان را صادر کرد. جرائم آنها شامل کفر, برقراری ارتباط جنسی همجنسگرایانه گروهی, قربانی کردن کودکان و خیانت در قالب بده بستان با دشمن مسلمان اعلام شد. دادگاه ها ۵ سال به طول انجامید, استاد بزرگ و بسیاری از شوالیه ها که اعترافات خود را پس گرفتند به مرگ محکوم شدند. استاد بزرگ در حالی که به عنوان مجازات زنده در آتش سوزانده میشد پاپ کلمنت و شاه فیلیپ را نفرین کرد و وعده داد پیش از یک سال خواهند مرد. هر دو پیش از سالگرد مرگ دو مولای مردند. شوالیه هایی که اعترافات خود را پس نگرفتند احکامی سبک مانند اقامت اجباری در دیر و کلیسا برایشان صادر شد. و چنین بود که بزرگ ترین قدرت اقتصادی و نظامی اروپا فروپاشید.

*chequerboard

*ریشه نحس دانسته شدن جمعه هایی که با سیزدهم ماه مصادف میشوند همین واقعه است

---

 

پیشنهاد می گردد سایر بخش های این نوشته را نیز مطالعه فرمایید

کمونیسم و سوسیالسم, زائیده کیمیاگری – بخش اول

کمونیسم و سوسیالسم, زائیده کیمیاگری – بخش دوم

کمونیسم و سوسیالسم, زائیده کیمیاگری – بخش سوم

کمونیسم و سوسیالسم, زائیده کیمیاگری – بخش چهارم

 کمونیسم و سوسیالسم, زائیده کیمیاگری – بخش پنجم, پایانی