انتظار و تنهایی ، فلسفه تئاتر آبزورد
بکت شاگرد جویس بود و مانند او دهها سال در پاریس زندگی نمود . نمایشنامه های آبزورد و پوچگرا و نیهلیستی بکت نتیجه طبیعی و نهایی ادبیات بورژوایی سرمایه داری در غرب قرن بیست بودند .
طبق نظر بکت ادبیات آبزورد و پوچگرا ریشه در فلسفه ” انتظار ” انسان دارد . وی در سال ۱۹۶۹ موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات شد . کمیته نوبل اعلان کرد ،اوج هنری آثار بکت متکی به موضوع تنهایی انسان مدرن است .
معلم ادبی بکت در یاس و منفی بافی ، کافکا و کتاب شکارچی اوست . بکت تحت تاثیر شدید آثار جویس نیز قرار داشت . آثار وی اغلب انعکاس درام ارسطویی در کلاسیسم فرانسوی هستند . چون بکت در تمام آثارش تمایل به سبک مینی مالیستی در نوشتن دارد ، او را نویسنده ای آوانگارد نیز بشمار می آورند . غیر از آن، امروزه تحقیقات گسترده ای روی جنبه های فلسفی آثار او مانند آبزورد بودن ، نیهلیسم ، اگزستنسیالیسم ، و معنی جویی انجام میشود .
در آثار بکت تمام کوشش انسان غربی آنست که در جهانی پوچ و بی معنی و ملال آور ، خود را تثبیت کند یا به طریقی اظهار وجود نماید . بکت تقلید طنزآمیزی از درام ارسطویی می نماید . در غالب آثار او انسان بی ریشه ، تنها ، و از خودبیگانه در جهان و هستی پوچ و بی معنی دچار شده .
مارکسیست ها او را یکی از نمایندگان ادبیات دوره و جامعه بورژوایی بشمار می آورند . بکت غیر از ابتذال و سقوط جامعه طبقاتی به غیرانسانی بودن فرهنگ سرمایه داری نیز اشاره میکند . از جمله آموزگاران وی ، بزرگان رنسانس درام ایرلندی مانند جان سینگ و سین اوکامی میباشند .
بکت میکوشد در آثارش از سادگی و ظرفیت عظیم بازی در زبان انگلیسی استفاده کند و گاهی هم به تمسخر زبان علمی و فلسفی در مقابل زبان ادبی میپردازد . او همچون یک نویسنده سرکش و ناسازگار میکوشد تا با کمک ادبیات مدرن از مرزهای فرهنگی و زبانی و نظری و سبکها بگذرد.
ساموئل بکت ، داستانسرا و نمایشنامه نویس ایرلندی نخستین نمایشنامه نویس مدرن زبان انگلیسی است او خالق شعر و داستان و رمان و درام و مقاله و نمایشنامه های رادیویی است . از جمله نمایشنامه های وی – در انتظار گودو – پایان بازی – و روزهای خوش، هستند . درام “در انتظار گودو” مهمترین درام تئاتر آبزورد در ادبیات غرب است . در این نمایشنامه حتی نفس کشیدن بازیگر نشاندهنده زبان و بیان و عکس العمل او در وضعیت انتظار است .
از جمله رمانه های بکت – مالوی – مولونه می میرد – و گمنام ،هستند . رمان مالوی نخستین رمان او در دهه های ۳۰ قرن بیست بود . سایر رمانهای بکت در دهه های ۵۰ و ۶۰ قرن گذشته با تیراژ بالا منشر شدند . او نویسنده آثاری بیوگرافیک در باره پروست و جویس نیز است .
