تاریخچه چشم سوم
امروزه در اکثر ادیان ، مذاهب ، فرهنگ‌ها و اقوام بر اهمیت چاکرای آجنا تأکید میشود و این اهمیت به دوران ماقبل تاریخ برمیگردد . در آن زمان آجنا نقش یک حس گر روحی و معنوی را داشته است . گفته میشود که چشم سوم در انسان‌های اولیه کارایی داشته است . امروزه در انسان‌های قرن جدید نیزشواهدی از عملکرد چشم سوم وجود دارد .
در انسان‌های قدیم ، چشم سوم به طور طبیعی فعال بوده و از آن بهره می‌گرفتند . به عبارت دیگر آجنا در آنها یک ارگان ماورائی فعال بوده که به طور روزمره از آن استفاده می‌شده است. این در حالی است که در انسان مدرن هزاره‌ی سوم ، آجنا به طور معمول یک ارگان غیر فعال و خاموش است ، و فعال کردن آن مستلزم شناخت و تمرین می‌باشد.
بنا بر نظر برخی از متا فیزیسین‌ها ، بارزترین نمونه توجه به چشم سوم را میتوان در بین هندوان مشاهده کرد . آنها حداقل یک بار در روز آداب مذهبی را انجام میدهند ، که قرار دادن یک نقطه از پودر رنگی روی پیشانی ( چشم سوم ) نیز بخشی از آن می‌باشد ، این عمل باعث تحریک و فعال شدن چشم سوم میشود . در زنان هندی این علامت بر روی پیشانی نشانه ازدواج می‌باشد و وجه تمایز بین زنان و دختران در جامعه هند است
در کتابهای مذهب هندو مطالب زیادی درباره‌ی آجنا نوشته شده است . وقتی مسیحیان کاتولیک در برابر صلیب زانو میزنند ، با انگشتان خود علامت صلیب را بر روی سینه ترسیم میکنند که رأس این صلیب همیشه ، پیشانی ( چشم سوم ) است . بودائیان احترام خود را نسبت به چاکرای آجنا با قرار دادن یک قطعه جواهر یا زیور گرانبها در مرکز پیشانی مجسمه بودا نشان میدهند .
آرایش پیچیدهی سربندی که سرخپوستان استفاده میکنند از پرهای رنگارنگی تشکیل شده ، که به نواری تزیین شده وصل میباشند . آرایش این سربند در اطراف مرکز پیشانی حالت قرینه دارد . افرادی که دارای توانایی‌های روحی بیشتری هستند ، سربندهای بزرگ‌تر با آرایش پرزرق و برقتر استفاده میکنند .
سربند مصریان قدیم در محل پیشانی دارای شکل یک افعی با سری افراشته است . در فرهنگ مصریان ، افعی یک سنبل معنوی است و حضور آن در محل آجنا بر اهمیت این نقطه تأکید میکند . سربندی که برخی از سربازان در زمان جنگ به پیشانی میبندند نیز جای تأمل دارد .
مسلمانان در نمازهای روزانه‌خود به ازای هر رکعت نماز دو بار سجده میکنند و در هنگام سجده ، پیشانی را بر مهر می‌گذارند و ذکر می‌‌گویند .
در انسان‌های قدیم ، چشم سوم به طور طبیعی فعال بوده و از آن بهره می‌گرفتند . به عبارت دیگر آجنا در آنها یک ارگان ماورائی فعال بوده که به طور روزمره از آن استفاده می‌شده است. این در حالی است که در انسان مدرن هزاره‌ی سوم ، آجنا به طور معمول یک ارگان غیر فعال و خاموش است ، و فعال کردن آن مستلزم شناخت و تمرین می‌باشد.
بنا بر نظر برخی از متا فیزیسین‌ها ، بارزترین نمونه توجه به چشم سوم را میتوان در بین هندوان مشاهده کرد . آنها حداقل یک بار در روز آداب مذهبی را انجام میدهند ، که قرار دادن یک نقطه از پودر رنگی روی پیشانی ( چشم سوم ) نیز بخشی از آن می‌باشد ، این عمل باعث تحریک و فعال شدن چشم سوم میشود . در زنان هندی این علامت بر روی پیشانی نشانه ازدواج می‌باشد و وجه تمایز بین زنان و دختران در جامعه هند است
در کتابهای مذهب هندو مطالب زیادی درباره‌ی آجنا نوشته شده است . وقتی مسیحیان کاتولیک در برابر صلیب زانو میزنند ، با انگشتان خود علامت صلیب را بر روی سینه ترسیم میکنند که رأس این صلیب همیشه ، پیشانی ( چشم سوم ) است . بودائیان احترام خود را نسبت به چاکرای آجنا با قرار دادن یک قطعه جواهر یا زیور گرانبها در مرکز پیشانی مجسمه بودا نشان میدهند .
آرایش پیچیدهی سربندی که سرخپوستان استفاده میکنند از پرهای رنگارنگی تشکیل شده ، که به نواری تزیین شده وصل میباشند . آرایش این سربند در اطراف مرکز پیشانی حالت قرینه دارد . افرادی که دارای توانایی‌های روحی بیشتری هستند ، سربندهای بزرگ‌تر با آرایش پرزرق و برقتر استفاده میکنند .
سربند مصریان قدیم در محل پیشانی دارای شکل یک افعی با سری افراشته است . در فرهنگ مصریان ، افعی یک سنبل معنوی است و حضور آن در محل آجنا بر اهمیت این نقطه تأکید میکند . سربندی که برخی از سربازان در زمان جنگ به پیشانی میبندند نیز جای تأمل دارد .
مسلمانان در نمازهای روزانه‌خود به ازای هر رکعت نماز دو بار سجده میکنند و در هنگام سجده ، پیشانی را بر مهر می‌گذارند و ذکر می‌‌گویند .
علاوه بر این در اسلام از سجده ( گذاشتن پیشانی بر مهر ) به عنوان نزدیک‌ترین حالت انسان به خداوند یاد شده است . هم‌چنین از سجده در این دین الهی به کرات به عنوان صفت مؤمنان یاد شده است . در احوال بزرگان و پیشوایان دین اسلام آمده است که ساعت‌های طولانی را به سجده سپری میکردند .
