بیگانگان باستانی: فصل دوم – قسمت دوم
ادامه پست قیل
خدایان باستانی
David Childress
در اسطوره‌های یونان، شما با بسیاری از داستانهای عجیبی مواجه میشوید از «سنتورها» (قنطورس)، «سایکلوپ»هاو موجودات عجیب ژنتیکی نیمه انسان و نیمه حیوان . شما ناچارید که حداقل در باره این مسئله فکر کنید که یک امکان از یک مهندسی ژنتیک ممکن است در جریان بوده باشد که دقیقا هیولایی را در گذشته به وجود آورده .
Michael Cremo
در بعضی از متون تمدنهای باستان، داستانهایی را میبینیم از هم آغوشی بین موجودات فرازمینی و انسان، که موجب تولد دیوها و غولها یا موجودات مشابه دیگری میشود . و چرا اینطور است؟ من فکر میکنم دلیلش آن هست که در حقیقت این اتفاقات در گذشته رخ داده.
آیا داستانهای موجودات عجیب، نیمه انسان، نیمه دیو ریشه در حقیقت دارد؟ اگر اینطور است، آیا هیچ شواهدی از این غولهای دورگه واقعا وجود دارد؟
«لاولاک»، نِوادا. در اوایل دهه ۱۸۰۰، افسانه‌های بومی نقل شده توسط سرخپوستان «پایوت»، در باره نسلی از غولها میگوید که به وسیله قبیله آنها برانداخته شده‌اند. افسانه میگوید که این اتفاق با به دام انداختن غولها در یک غار رخ داده است، تیر انداختن به سوی آنها و سپس روشن کردن آتشی بزرگ در دهانه غار. شواهد این قتل عام همچنان دست نخورده تا اوایل قرن بیستم باقی مانده بود .
David Childress
غار «لاولاک»، اولین بار به دست بومیهای گله‌داری که به دنبال مدفوع خفاش برای استفاده زمینهایشان بودند پیدا شد.
به دنبال یافتن کود مناسب برای زمینهایشان، این گله‌داران نزدیک به ده فوت از خاک کود دار را از منبع آن در غار جابجا کردند.
David Childress
آنها چیزی بیش از ۴۰ تا ۵۰ نفر را در داخل این غار پیدا کردند . یکی از آنها اینطور که گفته شده، ۷ فوت و هفت اینچ قد داشته. همه آنها موهای بلند سرخ رنگی داشته‌اند و کاملا غول بوده‌اند .
اگر این اسکلتها بقایای غولهای سرخ موی افسانه‌ای باشند، آیا آنها میهمانانی از منظومه‌هایی دور بوده‌اند؟
David Childress
در قرن نوزدهم، اسکلتهای غول آسای بسیاری بر اساس نقل قولها در منطقه غرب میانه (آمریکا) و همینطور در بخشی از کلیفرنیا و در اطراف دره مرگ پیدا شده. و اسکلتهای این مکان، که در «لاولاک» پیدا شده، یکی از معدود یافته‌هایی هستند که واقعا توسط یک دانشگاه معتبر حفاری شده‌اند.
باستانشناسان مجمع تاریخ نوادا و دانشگاه کلیفرنیا معتقدند که این غار از دوران هزار و پانصد پیش از میلاد تا چند صد سال قبل از اینکه سفیدپوستان به قلمرو «نوادا» وارد شوند، مسکونی بوده است . هفتاد و پنج مایل دورتر از غار، یک موزه محلی، حاوی چندین جمجمه است که برخی معتقدند که بقایای غولها هستند.
David Childress
در داخل این کابینت، سه جمجمه قرار دارد که از غار «لاولاک» بدست آمده. وقتی برای بار اول این جمجمه‌ها را میبینید، به نظر خیلی طبیعی میرسند.
تا اینکه ما اینجا شروع به مقایسه استخوان «فَک» با این مدل دندانپزشکی یک انسان بالغ میکنیم که میبینیم این استخوانهای فَک، به شکلی غیرطبیعی، بزرگ هستند. و اینها واقعا جمجمه‌های مردم غول‌آسایی هستند که احتمالا ۷ و یا حتی ۸ فوت قد داشته‌اند.
یکی از موارد غریب در باره این جمجمه‌ها این است که هیچکدام در واقع در معرض تماشا در موزه قرار ندارند. و اینجا در این کابینت پنهان شده‌اند. حالا، ما نمیدانیم که این واقعا به خاطر احترام به سرخپوستان آمریکایی‌ست، یا اینکه یک چیز غیرطبیعی در باره این جمجمه‌های غول‌آسا هست، که آنها نمیخواهند در معرض تماشا باشد.
آیا استخوانهای «نوادا» شاهدی هستند بر نسلی از غولها که در اویل تاریخ انسان وجود داشته‌اند؟ اگر اینطور بوده است، آیا ممکن است که این غولها فرستادگان فرازمینیها بوده باشند؟
بر اساس متون عبری ، یک چنین غولی، در دره «ایلاه» در حدود دو هزار و پانصد سال پیش ظهور کرده است. هر صبحگاه، به مدت ۴۰ روز یک غول فلسطینی با قدی بیش از ۹ فوت اسرائیلیان را به جنگ فرا میخوانده است . نام او «جالوت» بود.
ادامه دارد
