دسته: ادبیات

هر کس اندک تاملی در شعر حافظ داشته باشد به‌نیکی دریافته‌است که یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های شعر او لحن

لغات صحاح ‎العجم بلسان الفارسی»، نوشته‎ی «شمس‎الدین محمدبن فخرالدین هندوشاه نخجوانی» معروف به «شمس المنشی»

ایشان پیشتر با نشر «نمونه‌های شعر امروز افغانستان» در سال ۱۳۷۱ برای آشنایی با هم‌زبانان و هم‌فرهنگان افغانی

غمی جانخوار سراپای وجودم را فرا گرفته بود. همانطور که در قصه‌ها خوانده بودم، دیدم چگونه دل از حضور غم به زنگار می‌نشست

گذر از پُلهای ایجاب،

شکننده تر می رسد رفیق!

امشبی خالی از آوازهای عیش،

«شارل‌لوئی دو سکوندا بارون دو منتسکیو» ادیب، مورخ، حقوقدان و نویسنده‌ی عصر روشنگری فرانسه، در ۱۸ ژانویه ۱۶۸۹

یش از چهل سال است که من درباره ملیت و فرهنگ ایرانی و پیوندشان با زبان پارسی اندیشیده ام، و نیز: بیش از پانزده سال

و همین نیمه”شیفته” روح ایرانی است که چون از قلمرو اکثریت عوام به حیطه اقلّیت خواص راه می یابد، دانشوران و متفکّرانی “اسلام زده”

لهجه های مرکزی ایران که از حدود آذربایجان و نواحی غربی خراسان و دامنه های جنوبی البرز تا حدّ فارس و کرمان رواج دارد و خود

فریدون سه پسر داشت» نوشته عباس معروفی،‌ فقط یک رمان نیست. داستان سرنوشت یک نسل است؛ نسل انقلاب.