حراست از مناعت طبع کودکان

چرا لازم نیست کودک به آغوش دیگران برود؟

چه موقع باید نگران باشیم؟ بعضی کودکان جداً از مسیر خارج می شوند.

این موضوع که مسئولیت آن مستقیما و منحصرا متوجه دوستان آنان است یا نه چیزی است که باید از خودمان بپرسیم. گاهی عاقلانه است که آنان را در خانه دقیق تر زیر نظر بگیریم.

نخست و بهتر از همه این است که تلاش کنیم آنان هویت نیرومند و مثبتی داشته باشند تا بتوانند سرفراز باشند و این امر کمکشان خواهد کرد که مقاوم نیرومند و سالم باقی بمانند.

درک کودکان از خود وعزت نفسشان به طور تنگاتنگ به دوستی هایشان وابسته است.

هر چه حس آگاهی آنها از هویتشان نیرومندتر باشد کمتر به سمت گروه همسالان غیر مفید اغوا خواهند شد. هر چه بیشتر یاد بگیرند که داوری خودشان را بپذیرند و بتوانند نه گفتن را تمرین کنند احتمال بیشتری می رود که مشکل موجود را تشخیص بدهند و با اطمینان خاطر از آن فاصله بگیرند.

هر چه بیشتر خودشان را موجودی نامطلوب ببینند احساس شکست کنند یا خشنود کردن دیگران را سخت بدانند بیشتر در جستجوی موقعیت های خلاف عرف و احیانا راههای نادرست و غیر مجاز بر می آیند.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *