درست مثل غریبه هایی از جهانی دیگر. مواردی در باب تصورات علمی وجود داشته است. اکنون اما هر چه که به تصور می آمد به نظر امکان‌پذیر میرسد. اگر بشر میتواند به آسمان سفر کند و به کره‌ای دیگر برود چرا موجوداتی از کرات دیگر نتوانند از زمین دیدن کنند؟
فکر کردن به اینکه ما قادر خواهیم بود با نوعی مکانیزم دفاعی بر علیه مسافران بین منظومه‌ای از خودمان دفاع کنیم، مسخره است .
اغلب باستانشناسان این واقعیت را رد میکنند که موجودات فضایی در خلق «اهرام مصر» دست داشته‌اند . متخصصین الهیات و محققین مذهبی از پذیرش این ایده که حکایات «انجیل» یا «ماهابهاراتا» میتوانند
در ۳۰ اکتبر ۱۹۳۸، شنوندگان رادیو در سراسر ایالات متحده، مبهوت یک دسته اخبار از مریخی‌هایی بودند که در تدارک حمله به زمین بودند.
اینها و سایر سناریوهای فضایی موضوع اصلی تعداد بیشماری از فیلمهای علمی تخیلی و شوهای تلویزیونی بوده‌اند. اما چه میشود اگر موجودات فضایی، فردا به زمین بیایند؟ آیا راهنمای تولد دوره‌ای جدید از صلح و موفقیت، خواهند بود؟ یا شلیک یک جنگ جهانی؟
در طلوع قرن بیستم، انقلاب صنعتی مبین آن بود که هیچ چیزی که توسط بشر قابل تصور باشد، غیر ممکن نیست. حالا ما میتوانیم در روستاها در کالسکه‌های بدون اسب برانیم . دریاها را با کشتیهای عظیم درنوردیم .
اگر موجودات فضایی حقیقتا در جهان وجود داشته باشند؟ کجای جهان هستند؟ این پرسشی بود که برای «انریکو فرمی» یکی از پیشگامان علم در قرن بیستم، شکل گرفت.
«بِلیز»، آمریکای مرکزی. در ۱۹۲۴ مکتشف بریتانیایی «فردریک میچل هنجِز» در ۱۹۲۴ به همراه دخترش «اَنا»به این نقطه سفر کرد، تا خرابه‌های شهر باستانی مایاها، «لوبانتون» را جستجو کند
اگر غریبه‌ها امروز در حال مشاهده ما هستند، منتظر چه مانده‌اند؟ یا، همانطور که گزارش شده است، آیا قبلا پیام خود را در دشتهای مسطح به ما رسانده‌اند؟
«رازوِل»، نیومکزیکو. این شهرستان خفته در جنوب غرب آمریکا زمانی، به خاطر وجود پایگاه بزرگ هوایی‌اش بسیار شناخته شده بود. اما همه چیز در ۱۹۴۷ تغییر کرد، هنگامیکه یکی از ساکنان
