دانشمندان با استفاده از تلسکوپ رادیویی ۴۰ متری موجود در رصدخانه «یبس» توانستهاند دو مولکول آلی پیچیده جدید را در «ابر مولکولی ثور» کشف کنند. ابر مولکولی ثور یک ابر بدون ستاره است که در فاصلهی
آنالیز ایزوتوپهای کروم موجود در شهابسنگهای مریخی مربوط به ۴.۵ میلیارد سال پیش نشان داده است که مریخ در زمانهای دور به اندازهی کافی آب داشته است و عمق اقیانوس سراسری مریخ به ۳۰۰ متر نیز میرسیده است.
زمان، پدیده ای نامرئی که بر جهان ما حمکرانی می کند و همه جا همچون سایه ای پیوسته همراه ماست. می توان حضورش را در ضربان قلب خود، در طلوع و غروب خورشید یا در لحظات انتظار برای سر رسیدن
همهی حیات روی زمین وابسته به گرمای پرتوهای خورشیدی هستند. با این حال، اگر این پرتوها از کنترل خارج شوند و میلیاردها تُن ذرات باردار با سرعت هزاران کیلومتر بر ثانیه به زمین برسند، چه اتفاقی رخ میدهد؟
پُلهای فرضی که فواصل دوردست در فضا و زمان را به یکدیگر متصل میکنند، «کرمچاله» نامیده میشوند. دانشمندان اکنون دریافتهاند که کرمچالهها میتوانند شبیه به سیاهچالهها باشند و به همین دلیل حدس می