مواجهه با یائسگی زودرس

وقتی تولید استروژن متوقف می شود- خواه با یک حرکت سریع و عظیم یا حرکت آرام و طولانی – اگر فرد داروهای هورمونی مصرف نکند، بدن در معرض همان تغییرات و خطراتی که در یائسگی طبیعی تجربه می شود قرار می گیرد. مهم ترین تفاوت زمان آن است: هر چقدر سن فرد هنگام تجربه ی یائسگی زودرس کمتر باشد زمان بیشتری باید با عواقب آن مواجه شود. تصمیم گیری در مورد سلامت خود و مصرف هورمون های جایگزین قبل از یائسگی و کنترل سطح هورمون ها حائز اهمیت است.

شناخت زمان مواجهه با یائسگی

طبق تعریف یائسگی به یک سال پس از آخرین عادت ماهانه اطلاق می شود اما اگر رح برداشته شده باشد عادت ماهانه قطع می شود. فرد چطور متوجه می شود یائسه شده است؟ تنها راه شناخت توجه به علایم ممکن است- خواب ناآرام، گر رفتگی، تپش قلب. اگر فرد علایم اصلی پیش از یائسگی را تجربه می کند احتمالا در حال ورود به پیش از یائسگی است و هورمون ها مثل امواج توفانی، فراز و فرود دارند. وقتی علایم فروکش می کند و دریا آرام تر می شود احتمالا فرد یائسه شده است. اگر فرد شک دارد باید آزمایش هورمون بدهد تا وضع یائسگی او تعیین شود.

زنانی که رحمشان برداشته شده است اما یک یا هر دو تخمدان را دارند اغلب یک تا سه سال زودتر از زنان دیگر یائسه می شوند.

درخواست کمک برای جسم و روح

هورمون استرادیول (E۲)، که در تخمدان تولید می شود مثل سرمی جادویی برای بدن عمل می کند. استرادی.ل علاوه بر ارتقای رشد سینه ایجاد سیکل قاعدگی حامله شدن (و ماندن) نقش های زیاد دیگری در ارتقا و حفظ سلامت دارد. بافت های داخلی و خارجی را نرم و مرطوب نگه می دارد به رشد استخوان های قوی کمک می کند، رشد جنسی طبیعی را ارتقا می بخشد.

اگر سرچشمه ی این ماده شگفت انگیز (تخمدان) خشک شود – بدون توجه ب اینکه دلیل آن جراحی، درمان، ژنتیک یا هر چیز دیگری باشد – شاید با از بین رفتن هورمون ها دیگر فرد به اوج سلامت و قدرت نرسد. اگر قبل از یائسگی بدن بهره ی کاملی از هورمون ها نبرده باشد حفظ بهترین وضعیت بدن پس از یائسگی که بدن به استخوان ها، بهداشت جنسی و سلامت عمومی نیاز دارد مشکل مضاعفی است.

زنانی که در یائسگی زودرس از داروهای هورمونی استفاده نمی کنند تقریبا بلافاصله با افزایش خطر مشکلات بهداشتی متعددی مواجه می شوند و تمام این مسائل به دلیل فقدان استروژن است. بنابراین هورمون درمانی این احتمالات را کاهش مییدهد. پزشک با همکاری فرد رژیم دارویی مناسبی را می یابد تا علایم یائسگی را به حداقل و سلامت عمومی وی را به حداکثر برساند و بدین ترتیب فرد بهتر با این تغییرات ناگهانی مواجه شود.